Το ποδόσφαιρο σάλας στην Ελλάδα επί σειρά ετών αδυνατεί να κάνει σοβαρά βήματα προόδου, ωστόσο για το συγκεκριμένο γεγονός σίγουρα δεν ευθύνεται το ταλέντο των Ελλήνων παικτών.
Και η απτή απόδειξη ονομάζεται Κωστής Πάνου. Ο 19χρονος ταλαντούχος άσος (σ.σ. γεννημένος στις 13 Οκτωβρίου του 1997) με μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του, κυνήγησε με επιμονή και πείσμα την ευκαιρία να αγωνιστεί στο εξωτερικό και στα 16 του καταφερε να βρεθεί ανάμεσα σε θρύλους του αθλήματος, όπως οι Ρικαρντίνιο και Αμάδο.
Συγκεκριμένα, το 2014 έκανε το άλμα από τον Υπερίωνα Γλυκών Νερών στο μεγαθήριο του παγκοσμίου futsal, την Ισπανική Ίντερ (Inter FS) που φέτος κατέκτησε το τέταρτο Τσάμπιονς Λιγκ σάλας στην ιστορία της κυριαρχώντας στον τελικό με 7-0 της Σπόρτινγκ!
Επί μία τριετία, ο ταλαντούχος και από τα 16 του μέλος της Εθνικής all around Έλληνας ποδοσφαιριστής, εκπροσωπεί επάξια το ελληνικό ποδόσφαιρο σάλας στην κορυφαία Λίγκα futsal και όπως τονίζει χαρακτηριστικά στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο«Youngtalents», αποτελεί κίνητρο και ευθύνη για τον ίδιο, το γεγονός ότι παραμένει μέχρι σήμερα ο μοναδικός Έλληνας παίκτης που αγωνίζεται στο εξωτερικό: «Κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο τα χρόνια που βρίσκομαι στην Ισπανία, πάντα σκέφτομαι την Ελλάδα. Σκέφτομαι ότι εκπροσωπώ την χώρα μου κι αυτό με γεμίζει ευθύνη, αλλά παράλληλα αποτελεί ένα μεγάλο κίνητρο».
Ο διεθνής Έλληνας άσος έμεινε δύο χρονιές στην Ίντερ των αναρίθμητων τροπαίων (σ.σ. 11 πρωταθλήματα Ισπανίας, 10 κύπελλα, 11 σούπερ καπ, 4 τσάμπιονς λιγκ, 1 ευρωπαϊκό κύπελλο και 5 intercontinental cup) και παρότι αγωνίστηκε κυρίως στη Β΄ ομάδα του συλλόγου, πήρε συμμετοχές δίπλα στον Ρικαρντίνιο σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ.
Το ποδοσφαιρικό του αντάμωμα με κορυφαίες προσωπικότητες του αθλήματος, είναι φυσιολογικό να τον στιγμάτισε και ο Κωστής παραδέχεται πως έμαθε πολλά: «Όταν παίζεις δίπλα σε τέτοιους παίκτες μόνο κέρδος μπορείς να έχεις. Βελτιώνεσαι τόσο ως παίκτης όσο και ως αθλητική προσωπικότητα» αναφέρει ο 19χρονος άσος ο οποίος γεμάτος εμπειρίες μετά την συνύπαρξή του με Ρικαρντίνιο, Αμάδο κλπ, τη φετινή σεζόν αγωνίστηκε δανεικός στη Ναβάρα (Aspil Vidal Ribera Navarra) με την οποία πήρε μεγαλύτερη γεύση από το πρωτάθλημα της Α΄ Ισπανίας (σ.σ. η Ναβάρα με 34 βαθμούς είναι στην 9η θέση της βαθμολογίας).
Πλέον, όμως, δεν του αρκεί να βρίσκεται στο πλευρό των κορυφαίων, ως εκ τούτου θα αναζητήσει μια ομάδα που θα του εγγυηθεί ρόλο στο γήπεδο: «Αυτήν τη στιγμή πρέπει να κάνω ένα ακόμη βήμα στην καριέρα μου μετά τη σεζόν που είχα με την Ναβάρα».
Ο Πάνου εξετάζει προτάσεις και βασική επιδίωξή του είναι να παραμείνει σε top επίπεδο: «Είχα πάντα τη θέληση να αγωνίζομαι με τους καλύτερους». Με την ίδια αποφασιστικότητα αντιμετωπίζει το πρόβλημα υγείας που του έλαχε (σ.σ. πάσχει από διαβήτη), ενώ με ειλικρίνεια σχολιάζει την κατάσταση που επικρατεί στο ποδόσφαιρο σάλας στην Ελλάδα. Επίσης, με ρεαλισμό τοποθετείται για τον αποκλεισμό της Εθνικής από τα προκριματικά του Euro.
Τέλος, δεν ξεχνά να πει το δικό του «ευχαριστώ» σε τρεις σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού futsal, ενώ δε διστάζει να ξεχωρίσει Έλληνες παίκτες, οι οποίοι κατά τη γνώμη του θα μπορούσαν να τον ακολουθήσουν στο κορυφαίο επίπεδο.
Πρώτη ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό, γιατί futsal και όχι το κανονικό 11Χ11 ποδόσφαιρο που επιλέγουν στην συντριπτική πλειοψηφία τα παιδιά στην Ελλάδα; Ποιός σε παρακίνησε; Πως έγινε η αρχή;
Η παρέα μου έπαιζε 5Χ5 και γι’ αυτό ξεκίνησα από εκεί. Είχε δοκιμάσει και στο 11Χ11 στις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού και του Πανιωνίου. Στον Παναθηναϊκό πήγα 9 ετών και στον Πανιώνιο 12. Ο Πανιώνιος ήθελε να με κρατήσει αλλά πήρα την απόφαση να μην πάω. Θυμάμαι τότε είχα μιλήσει με τους γονείς μου και αποφασίσαμε από κοινού να μείνω στο futsal καθώς είχα κληθεί ήδη στην Εθνική Νέων στο ποδόσφαιρο σάλας. Ήταν ένα όνειρό μου να φορέσω την «γαλανόλευκη» και αποφάσισα να συνεχίσω να παίζω στη σάλα. Επίσης, το ποδόσφαιρο σάλας θεωρώ πως μου ταίριαζε περισσότερο και έδειχνα από μικρός ότι είχα έφεση σ’ αυτό.
Όταν ήρθε η πρόταση της Ίντερ στα χέρια σου, ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;
Εγώ κυνήγησα την ευκαιρία να παίξω στο εξωτερικό και με την βοήθεια του Γιάννη Μοστριού (σ.σ. προπονητής του φετινού πρωταθλητή Ελλάδας Δούκα) στον οποίο οφείλω πολλά πράγματα πήγα για δοκιμαστικά μιας εβδομάδας στην Ίντερ. Τα πόδια μου ήταν στο έδαφος, αλλά το μυαλό μου ταξίδευε. Έκανα τις πρώτες μου προπονήσεις με την Ίντερ Β. Ήταν εξαρχής μια φανταστική εμπειρία αλλά θυμάμαι ακόμη την τελευταία μέρα των δοκιμαστικών. Οι δικοί μου άνθρωποι μου έλεγαν να μην ανησυχώ και να μην στεναχωρηθώ αν τελικά δε μείνω, καθώς η Ίντερ είναι η κορυφαία ομάδα στον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεν το περίμενα, το θεωρούσα πολύ δύσκολο. Αλλά τελικά μια μέρα πριν φύγουμε από Ισπανία, η διοίκηση με κάλεσε στο γραφείο και μου πρότεινε συμβόλαιο δύο ετών. Το συμβόλαιό μου ανανεώθηκε το περασμένο καλοκαίρι για άλλον ένα χρόνο.
Ανανέωσες και πήγες δανεικός στην Ναβάρα για να πάρεις παιχνίδια. Τώρα, τι μέλλει γενέσθαι;
Υπήρξε μια επαφή με την Ίντερ αλλά πιθανότατα με τους όρους που άκουσα δε θα συνεχίσω εκεί. Θέλουν να επιστρέψω και να αγωνιστώ ξανά στην Ίντερ Β, κάτι που δεν επιθυμώ μετά τη σεζόν που είχα με τη Ναβάρα στην Α΄ Εθνικής. Σίγουρα είναι πλεονέκτημα να βρίσκεσαι στην Ίντερ και να προπονείσαι με τους κορυφαίους, αλλά αυτήν τη στιγμή πρέπει να κάνω ένα ακόμη βήμα στην καριέρα μου μετά τη σεζόν που είχα με την Ναβάρα. Προτιμώ να μην είμαι σε μια άλλη top ομάδα και να παίζω ώστε να εξελίξω τις δυνατότητές μου…
Άρα υπάρχει περίπτωση να συνεχίσεις στην Ναβάρα;
Έχω κάνει μια πρώτη κουβέντα με τους ανθρώπους της ομάδας όμως ακόμη δεν ξέρω. Στη Ναβάρα παίρνουν τις τελικές αποφάσεις για την μεταγραφική ενίσχυση τον Ιούλιο. Εγώ θέλω να μείνω, καθώς έχουμε εξαιρετική συνεργασία με τον προπονητή και έχω δέσει με τους συμπαίκτες μου, αλλά εγώ θεωρώ ότι είμαι σε ένα σημείο στην καριέρα μου που πρέπει να πάω σε μια ομάδα που θα μου εγγυηθεί μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Στη Ναβάρα δεν είχα όσο χρόνο θα ήθελα τη φετινή σεζόν ωστόσο όλα είναι υπό διαπραγμάτευση. Ο πρώτος μου στόχος είναι να μείνω στην Ισπανία και να συνεχίσω να αγωνίζομαι στην κορυφαία Λίγκα του κόσμου όμως θέλω η ομάδα που θα πάω να έχει επίσης ένα καλό πλάνο τόσο για εμένα όσο και από θέμα στόχων. Για παράδειγμα, η Μπέτις και η Έλτσε παρότι παίζουν στη Β΄ Ισπανίας έχουν ένα εξαιρετικό project και θα διεκδικήσουν άνοδο στην Α΄ κατηγορία.
Ας μιλήσουμε όμως λίγο για τη φοβερή και τρομερή Ίντερ που και φέτος κατέκτησε το 4o UEFA Futsal Cup της ιστορίας της. Πως είναι να αγωνίζεσαι δίπλα στον Ρικαρντίνιο; Πως είναι το επίπεδο;
Είχα πάντα τη θέληση να αγωνίζομαι με τους καλύτερους. Ήταν η επίτευξη ενός στόχου μου να βρεθώ εκεί και αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω να παλεύω για να πάω ακόμη πιο ψηλά. Είναι μια προσωπική αναγνώριση και μια απόδειξη κυρίως για τον εαυτό μου ότι έχω δυνατότητες. Ο Ρικαρντίνιο είναι ένας θρύλος του ποδοσφαίρου σάλας, αλλά δεν είναι ο μόνος. Μία τρομερή προσωπικότητα και κατ’ εμέ ο κορυφαίος τερματοφύλακας όλων των εποχών που είχα την τύχη να συναντήσω εκεί είναι ο Λουίς Aμάδο. Όταν αρχίζεις και παίζεις δίπλα σε τέτοιους παίκτες μόνο κέρδος μπορείς να έχεις. Βελτιώνεσαι τόσο ως παίκτης όσο και ως αθλητική προσωπικότητα.
Είσαι ο πρώτος Έλληνας που κάνει το βήμα στο εξωτερικό, όπου και βρίσκεσαι τρία χρόνια, θεωρείς ότι έχουν κι άλλα παιδιά στην Ελλάδα το ταλέντο να ανταπεξέλθουν σ’ αυτό το επίπεδο;
Ασφαλώς! Το ταλέντο υπάρχει άφθονο στην Ελλάδα και πραγματικά οι Έλληνες παίκτες δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι. Τα μόνα που είναι διαφορετικά είναι η αφοσίωση, ο επαγγελματισμός και η τακτική που μαθαίνουν από μικρή ηλικία οι ποδοσφαιριστές σάλας.
Αν σου ζητήσω ονόματα; Ποιος άλλος Έλληνας παίκτης θα μπορούσε να ακολουθήσει τα βήματά σου;
Πάντα εκτιμούσα ποδοσφαιρικά τον Κωνσταντίνο Μάλοβιτς. Υπήρξα συμπαίκτης και αντίπαλος και είναι από τους καλύτερους παίκτες που έχω συναντήσει μέχρι σήμερα. Από εκεί και πέρα, το βήμα στο εξωτερικό θα μπορούσε άνετα να κάνει ο Παναγιώτης Παούρης ο οποίος έχει σταματήσει πλέον να αγωνίζεται στη σάλα. Πήρε την απόφαση να πάει στο 11Χ11 και σέβομαι την απόφασή του αλλά πιστεύω ότι αν συνέχιζε να αγωνίζεται στη σάλα θα ήταν ο πρώτος που θα περνούσε τα ελληνικά σύνορα για κάποια ομάδα του εξωτερικού.
Εσύ ήσουν, όμως, αυτός που κατάφερε να «δραπετεύσει» στα 16 του, από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο σάλας της Ελλάδας και πήγες στο ανώτερο επίπεδο παγκοσμίως, στην Ισπανία. Φαντάζομαι, αρχικά, συνάντησες αρκετές δυσκολίες….
Μου αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα άβολα με την μετακίνηση, παρότι πήγα σε μια ξένη και άγνωστη χώρα. Δεν έκανα ποτέ δεύτερες σκέψεις για την απόφασή μου. Εγκαταστάθηκα αρχικά στην Ισπανία συνοδευόμενος από την μητέρα μου. Είναι πάντα δίπλα μου και με στηρίζει σε κάθε μου απόφαση. Τυχαίνει να είμαι διαβητικός και όπως αντιλαμβάνεστε οι γονείς μου είχαν αγχωθεί στην προοπτική να ζήσω μακριά από το σπίτι σε τόσο μικρή ηλικία. Οπότε με ακολούθησε και με βοήθησε σημαντικά στο να προσαρμοστώ στην καθημερινότητα. Από το να μάθω τα σούπερ μάρκετ και τη γειτονιά μέχρι τις συγκοινωνίες κλπ. Το πιο δύσκολο ήταν η γλώσσα. Κανείς, στην ομάδα, δε μιλούσε αγγλικά και ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συνεννοηθώ.
Δηλαδή, δυσκολεύτηκες περισσότερο και από τις προπονήσεις;
Οι προπονήσεις ήταν σε πιο υψηλό επίπεδο, ωστόσο δε με δυσκόλεψαν τόσο πολύ όσο η καθημερινότητα.
Είσαι ο μοναδικός εκπρόσωπος του ελληνικού futsal στο εξωτερικό. Είναι κίνητρο ή βάρος στις πλάτες σου;
Είναι ένα μεγάλο κίνητρο για εμένα. Κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο τα τρία χρόνια που βρίσκομαι στην Ισπανία, πάντα σκέφτομαι την Ελλάδα. Σκέφτομαι ότι εκπροσωπώ την χώρα μου κι αυτό με γεμίζει ευθύνη αλλά παράλληλα αποτελεί ένα μεγάλο κίνητρο για εμένα.
Ας έρθουμε, λοιπόν, πίσω στην Ελλάδα. Έχεις παίξει στην Αθήνα 90 έχεις πάει σχολείο στο Δούκα, θέλω να μου κάνεις ένα σχόλιο για τους φετινούς τελικούς που ο Δούκας κατάφερε να στεφθεί για δεύτερη φορά πρωταθλητής, επικρατώντας του Καλτσέτο;
Συγχαρητήρια στον Δούκα που γύρισε μια σειρά αρκετά δύσκολη και σίγουρα έχει μεγαλύτερη αξία γι’ αυτούς ο συγκεκριμένος τίτλος καθώς ήρθε απέναντι σε μια ομάδα που τα τελευταία δώδεκα χρόνια παίρνει όλα τα πρωταθλήματα. Συγχαρητήρια και στις δύο ομάδες γιατί ήταν οι καλύτεροι τελικοί που έχω δει…
Κατέκτησες το πρωτάθλημα στο εφηβικό με τη φανέλα του Υπερίωνα, τώρα που είσαι μακριά νομίζω ότι μπορείς να μας πεις την ομάδα που υποστηρίζεις στην Ελλάδα;
Η αλήθεια είναι ότι δεν υποστηρίζω κάποια ομάδα. Οι περισσότεροι συμπαίκτες που έπαιζα μαζί τους στον Υπερίωνα έχουν πάει στην ΑΕΚ λόγω του προπονητή, άλλοι στο Καλτσέτο, οπότε δεν μπορώ να πω ότι είναι υπέρ κάποια ομάδας. Σίγουρα χάρηκα πολύ που το πήρε ο Δούκας λόγω του Γιάννη Μοστριού, αλλά στεναχωρήθηκα κιόλας γιατί έχω πολλούς φίλους στο Καλτσέτο.
Έχεις ζήσει και έχεις δει, πλέον, αρκετά πράγματα στην Ισπανία, από πού θα έπρεπε κατά τη γνώμη σου να αρχίσουμε στην Ελλάδα για να προοδεύσει το futsal;
Πρέπει να προσαρμοστούμε στο μοντέρνο τρόπο παιχνιδιού του ποδοσφαίρου σάλας. Να εκσυγχρονίσουμε την τακτική και τα συστήματα μας. Για παράδειγμα στην Εθνική αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας ικανότατος τεχνικός (σ.σ. Στέφανος Σοϊλεμές). Έχει γνώσεις, έχει φέρει πολλά πράγματα από το εξωτερικό ώστε οι παίκτες να σκέφτονται πιο πολύ το παιχνίδι ως ποδόσφαιρο σάλας και όχι σαν το κανονικό ποδόσφαιρο. Από εκεί και πέρα, πρέπει να δουλευτούν σωστά οι παίκτες από μικροί. Από τα φυτώρια να εφαρμόζονται σωστοί μέθοδοι προπόνησης με έμφαση στην τακτική και στην τεχνική. Εγώ για καλή μου τύχη είχα δυο προπονητές που εστιάζανε πολύ στους δύο συγκεκριμένους τομείς. Ήμουν προνομιούχος που συνάντησα τον Απόστολο Μπελτσίδη και τον Δημήτρη Μιχαλόπουλο.
Κάτι τελευταίο για την Εθνική Ελλάδας. Δεν τα καταφέρατε στην προκριματική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος futsal 2017-18 στο τουρνουά που διεξήχθη στην Ουαλία. Εκεί, τι έφταιξε;
Το πρόβλημα αρχίζει από το γεγονός ότι έχουμε λίγες προπονήσεις μαζί. Είναι δύσκολο για οποιοδήποτε γκρουπ παικτών να κάνει απλά και μόνο δύο προπονήσεις και μετά να πρέπει να παίξει ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων. Με πολλούς συμπαίκτες μου δεν είχα παίξει ξανά μαζί και ήταν πολύ δύσκολο να βρεθούμε. Η Εθνική Ελλάδας διαθέτει ταλέντο αλλά προσωπική μου άποψη είναι ότι χρειαζόμαστε να δουλέψουμε πολύ μαζί…
Διονύσιος Ρούφος