Ζούμε, εξακολουθούμε, μεγάλες στιγμές. Και κυρίως μεγάλες διαπραγματευτικές στρατηγικές. Οι οποίες, στο τέλος της ημέρας, αποδίδουν μόνο νέα μέτρα. Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ λέει στο πολυνομοσχέδιο των 900 και βάλε σελίδων με τα νέα μέτρα ή το νέο Μνημόνιο (διαλέξτε και πάρτε) ήταν ένας βουλευτής, το επίπεδο οικονομικών του οποίου είναι όμοιο με ενός μπακάλη.
Ο κ. Δημητριάδης, βέβαια, δικαιολογήθηκε –μιλώντας στον Alpha 989– ότι με την συγκεκριμένη αποστροφή ήθελε να καταδείξει ότι αναφερόταν στους απλούς, λαϊκούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι κατ΄ ανάγκη μαθηματικές διάνοιες. Και έχει δίκιο. Ευθύς εξαρχής o ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ απέδειξαν, με την ρητορική τους, ότι αυτό που τους ενδιέφερε ήταν η άσκηση γοητείας στις πλατιές μάζες που δεν καταλαβαίνουν και πολλά πολλά.
Δυναμικά συνθήματα, όρκοι ζωής για την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής (ιδίως αυτό μοιάζει με την παλιά ιστορία του μπάτσου με οτι ναρκωτικά), φωνές και υστερίες για δοσίλογους και γερμανοτσολιάδες, πουλημένα τομάρια που τους κρατάνε μέσα από λίστες και καταθέσεις!
Έτσι κατέκτησαν την εξουσία. Έτσι εξακολουθούν να πορεύονται.
Λαϊκίζοντας στον έσχατο βαθμό, τάζοντας λαγούς και πετραχήλια και μιλώντας για ηρωικές διαπραγματεύσεις την στιγμή ακριβώς που υπέγραφαν τα πιο μνημονιακά μέτρα.
Έτσι λοιπόν και τώρα εξακολουθούν με μια, μάλλον μπακαλίστικη τακτική, να λένε ότι «ε και τι έγινε που ψηφίστηκαν τα μέτρα; Σε περίπτωση που δεν διευθετηθεί το θέμα του χρέους, θα ξεψηφιστούν!».
Μπακαλιστάν…