του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου
Από πού να την πιάσει κανείς την «Ιθάκη»; Πάνω από 700 σελίδες ψέματα, ύπουλες μισές αλήθειες, πολιτική δειλία, υποκρισία, ναρκισσισμός, κυνισμός, εξυπνακισμός, υστεροβουλία, απροσμέτρητη έλλειψη σοβαρότητας, θηριώδης άγνοια, αφιλία, δανικός λογιοτατισμός και τελικά ουσιαστικά αμετανόητος. Ο Α. Τσίπρας.
Ενας απαίδευτος τυχάρπαστος, ο οποίος λόγω μιας ανεπανάληπτης ιστορικής συγκυρίας έγινε πρωθυπουργός μιας καθημαγμένης χώρας, την οποία αποτελείωσε. Κι έρχεται τώρα να ζητήσει και τα ρέστα, σαν «αδικημένος από την Ιστορία» και «θύμα προπαγάνδας». Το αποτέλεσμα, ένα βιβλίο γεμάτο ευτράπελα, απίστευτα και όμως αληθινά, το οποίο -εκτός των άλλων-υπονομεύει ευθέως τον στόχο για τον οποίο γράφτηκε: να επιστρέψει σαν αρχηγός κόμματος και να «σώσει» ξανά τη χώρα. Πριν από την κυκλοφορία του βιβλίου, το 75% ούτε καν συζητούσε να ψηφίσει το κόμμα του. Κι αυτοί που θα το ψήφιζαν ή θα το συζητούσαν να το ψηφίσουν, είχαν προλάβει να πέσουν μέσα σε λίγες εβδομάδες από το 29% στο 21%.
Το γελοίον του πράγματος φαίνεται από την αρχή, από το πώς επέλεξε συγκυβερνήτη. Κι εδώ ψέματα λέει, γιατί ήδη από το βράδυ της Κυριακής των εκλογών ξέραμε ότι είχε συμφωνήσει με τον Π. Καμμένο. Η δική του αφήγηση είναι αστεία για έναν άνθρωπο 51 ετών, ο οποίος έχει αποδομηθεί τόσο πολύ και το ελάχιστο που είχε να κάνει είναι διασώσει ό,τι μπορούσε από την εξαϋλωμένη αξιοπρέπεια του. «Μάθαμε», λοιπόν, ότι ο Π. Καμμένος «πρόλαβε» να γίνει συγκυβερνήτης του, γιατί πήγε στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου με το ασανσέρ και έτσι «κέρδισε» τον Στ. Θεοδωράκη, ο οποίος ανέβηκε με τις σκάλες…
Η γελοιότητα είχε και συνέχεια μέσα στο γραφείο του, όταν ο Π. Καμμένος, όπως «γράφει», δεν του έβαλε κανέναν όρο, παρά μόνο του ζήτησε να πραγματοποιήσει μάλλον το παιδικό του όνειρο, να γίνει υπ. Εθνικής Αμυνας. Το αποκορύφωμα της γελοιότητας, έστω κι αν επιχειρείται να τυλιχθεί από μια αχλύ «σαρκασμού», ήταν όταν ο συγκυβερνήτης του του είπε «εσύ θα είσαι ο Αρης Βελουχιώτης κι εγώ ο Ναπολέων Ζέρβας»! Ο λανθάνων «σαρκασμός» του συγγραφέα δεν κρύβει τη χαρά και την υπερηφάνεια για τον «τίτλο» που του απέδωσε ο πρώτος Ελληνας πολιτικός που εισήγαγε επισήμως στον δημόσιο διάλογο το «επιχείρημα» ότι «μας ψεκάζουν»…
Στην προσπάθειά του να φανεί πως ο ίδιος ουσιαστικά δεν έφταιγε σε τίποτα, αλλά έφταιγαν οι υπουργοί του, δηλαδή αυτοί που ο ίδιος επέλεξε -κάτι για το οποίο προφανώς… ουδεμία ευθύνη φέρει-, έκανε δύο ουσιαστικά συγκλονιστικές ομολογίες: 1. Οτι κατάφερε να κάνει λάθος σε ΟΛΑ! Λάθος με τα 2/3 του Υπουργικού Συμβουλίου που συγκρότησε. Λάθος με τον Βαρουφάκη, που τον έβαλε υπ. Οικονομικών σε μια δραματική περίοδο, ενώ όπως «γράφει»… δεν τον ήξερε καλά. Λάθος με τη Ζ. Κωνσταντοπούλου, που την πρότεινε για Πρόεδρο της Βουλής. Λάθος με τον Π. Πολάκη, που, ενώ έπρεπε, δεν τον διέγραψε. Λάθος με τον «επιπόλαιο» Ν. Παππά, που μετά το 13-0 δεν τον απέσυρε από την πρώτη γραμμή και την κυβέρνηση. Λάθος με τον Στ. Κασσελάκη, τον οποίο αποδομεί τώρα, ενώ τότε στο Συνέδριο τον στήριζε. Λάθος με τον Ν. Τόσκα, που τα έκανε μαντάρα στο Μάτι χάνοντας πλήρως τον έλεγχο, μαζί την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. και της Πυροσβεστικής, όπως ομολογεί τώρα.
Η δεύτερη ακούσια συγκλονιστική ομολογία του είναι πως περιγράφει ότι σχημάτισε και ηγήθηκε της χειρότερης κυβέρνησης αν όχι από συστάσεως του ελληνικού κράτους, τουλάχιστον της Μεταπολίτευσης. Θα ήταν γενναία αν ήταν εκούσια. Ομως δεν είναι. Η περίφημη αυτοκριτική του Α. Τσίπρα συνίσταται στην εκ του ασφαλούς αφήγηση, σύμφωνα με την οποία τα προβλήματα τα δημιούργησαν όλοι οι άλλοι και ο ίδιος -στην καλύτερη εκδοχή- δεν είχε το κουράγιο, καθότι είναι και συναισθηματικός, να τα λύσει.
Βέβαια, παρά τα ουκ ολίγα δακρύβρεχτα που «γράφει» για το Μάτι, εκεί δεν είχε στάλα συναίσθημα, ούτε κανένα δισταγμό να πει ψέματα, να τα ρίξει όλα στην προπαγάνδα και να εμπαίξει κατά πρόσωπο τα θύματα, τους εγκαυματίες, τους συγγενείς και όλη την ελληνική κοινωνία για τη μεγαλύτερη τραγωδία που έχει ζήσει η χώρα. Ψεύδεται όταν λέει ότι έμαθε για νεκρούς τα μεσάνυχτα της 23ης Ιουλίου 2018. Από τις 20.30 ξέραμε ότι υπήρχαν 37 διαπιστωμένοι νεκροί, αλλά και άγνωστος αριθμός κι άλλων νεκρών. Υποκρίθηκε στο περίφημο θέατρο που παίχτηκε στο κέντρο επιχειρήσεων στο Χαλάνδρι, δήθεν για να ενημερωθεί. Και εξαπατά όταν παραλείπει τη συνέντευξη-παρωδία των Ν. Παππά και Δ. Τζανακόπουλου, με τα… δορυφορικά στίγματα που έδειχναν… εμπρησμό.
Καμία ουσιαστικά αυτοκριτική για το σκάνδαλο της Novartis με τους 10 πολιτικούς αντιπάλους του στα μανταλάκια κι ένα βήμα πριν τη φυλακή από το παραδικαστικό κύκλωμα και τα «μιντιακά πιστόλια του», που δημιούργησε ο ίδιος και λειτουργούσε μέσα στο Μ. Μαξίμου. Εκεί δόθηκε μια Παρασκευή πρωί η δικογραφία, που δημοσιεύτηκε πριν διαβιβαστεί στη Βουλή.
Καμία αυτοκριτική και ντροπή για την άνανδρη και αήθη επίθεση στη σύζυγο του νυν πρωθυπουργού, για την οποία «γράφει» ουσιαστικά ότι φταίει ο… Κ. Μητσοτάκης. «Σε κατάσταση πολιορκίας και υπό το κράτος της οργής, υιοθετήσαμε μια τακτική ανάδειξης σκανδάλων, που αφορούσαν όχι μόνο τον Μητσοτάκη, αλλά και την επιχειρηματική δραστηριότητα της συζύγου του». «Αυτοκριτική» στα όρια του αυτομαστιγώματος!
Σκοπίμως δεν γράφω τίποτα για την περίφημη 17ωρη διαπραγμάτευση και το παραμύθι ότι το δημοψήφισμα βοήθησε ώστε να επιτευχθεί «καλύτερη» συμφωνία με την Τρόικα. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι.
Εγραψα στην αρχή για κυνισμό και εξυπνακισμό. Είναι γνωστό ότι στην περίφημη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Π. Παυλόπουλο -που του κάνει… άγαλμα στο βιβλίο του- ο Α. Τσίπρας, που είχε μείνει με μόλις 120 βουλευτές, εκλιπαρούσε τον Β. Μεϊμαράκη, τη Φώφη Γεννηματά και τον Στ. Θεοδωράκη να ψηφίσουν το «αριστερό Μνημόνιο» των 100 δισ. και της υποθήκευσης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, δεσμευόμενος ότι δεν προχωρήσει σύντομα σε νέες εκλογές. Ο «λόγος» του κράτησε μόλις λίγες μέρες. Σαν γνήσιος κυνικός πολιτικός τυχοδιώκτης προκήρυξε αιφνιδιαστικά τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου. Τότε, σε μια προσχηματική προσπάθεια μήπως και θελήσει το ΠΑΣΟΚ να μπει στην κυβέρνηση μαζί με τον Καμμένο, βολιδοσκόπησε την αείμνηστη Φ. Γεννηματά. Η αείμνηστη, που είχε ήθος και πολιτική εντιμότητα, του αρνήθηκε. «Γράφει» ο ίδιος για έναν διάλογο που είχε με την τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ: «“Μας κορόιδεψες στο Προεδρικό’’. Της απάντησα ΓΕΛΩΝΤΑΣ (η υπογράμμιση δική μου): “Δηλαδή τι περίμενες; Να σου ανακοινώσω ότι θα πάω σε εκλογές’’;»…
Ο Α. Τσίπρας «γράφει» μόνο μία αλήθεια στην «Ιθάκη» του, που εξελίσσεται σε «Οδύσσεια» για τον ίδιο. Την είπε βέβαια για να κατηγορήσει τη Ζ. Κωνσταντοπούλου, αλλά είναι μεγάλη αλήθεια: «Η Αριστερά τραβά τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα». Τίποτα πιο ακριβές δεν θα μπορούσε να πει για τον εαυτό του.