Ο συγκεκριμένος χαιρετισμός, αριθμεί δυόμισι χιλιάδες χρόνια ζωής, έχει αμιγώς ΕΛΛΗΝΙΚΉ προέλευση, και αποδίδει την τιμή του πολεμιστή στον ιερό όρκο του αγώνα.
Ο σεβασμός στο ιδανικό, και η αμοιβαία αφοσίωση του αρχηγού στο στράτευμα, και του στρατεύματος στον αρχηγό.
Ο αρχηγός χαιρετάει, ξεκινώντας από την καρδιά του, και εκτίνοντας σε ημικύκλιο την δεξιά χείρα, λίγο πιο ψηλά από τα κεφάλια των συμπολεμιστών του.
Εννοώντας πως αυτός είναι υπεύθυνος τόσο για την διατήρηση του όρκου, όσο και για την έκβαση της μάχης.
Ο πρώτος μαχητής με δύο λόγια, ή αλλιώς «Διοικείν δια του Παραδείγματος»
Κακώς αποκαλείται Ρωμαϊκός Χαιρετισμός.
Οι Ρωμαίοι τον υιοθέτησαν περίπου τριακόσια χρόνια αργότερα, από τους Μακεδόνες, τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους.
Με ελάχιστες παραλλαγές, ο ίδιος χαιρετισμός απαντάται καθόλη την Ελληνιστική εποχή.
Γιατί η Ελλάδα, πέρα από το πρώτο φως της ομορφιάς που έδωσε στην ανθρωπότητα, δίδαξε πως να ζεις και να πεθαίνεις τιμώντας τα πιστεύω σου, την αρετή και την ελευθερία.
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, όλα τα πολιτισμένα Έθνη αποπνέουν Ελλάδα.
Από τα Εκπαιδευτικά ιδρύματα και τις Τέχνες, έως την πολεμική αρετή και τους αγώνες για την ανεξαρτησία τους, τιμούν την Ελλάδα με ένα τεράστιο «Χαίρε»
Χαίρε, Ω Χαίρε Ελευθερία.
Μήπως κι ο Εθνικός μας ποιητής ήταν «φασίστας»;
ΥΓ Δωρεάν μάθημα στους ιστορικά αστοιχείωτους.
Και στους σύγχρονους ημεδαπούς, δήθεν προοδευτικούς, εμπόρους του Έθνους μας.