Τον τουρκικό «Βάρβαρο» στην ΑΟΖ και στη ζωή μας τον αντιμετωπίζουμε σαν δεύτερη εισβολή, είναι όμως χειρότερη από του ’74; Είναι αλήθεια ότι έχει προκαλέσει τη διεθνή προσοχή -με πρώτους ενδιαφερόμενους, για δικούς τους λόγους, τους Αμερικανούς. Άμα δει όμως κανείς την αντίδραση της κυβέρνησης -εκτός από τη θλιβερή διαπίστωση ότι τα μέτρα είναι σαν παυσίπονο σε καρκινοπαθή- αναρωτιέται τι ουσιαστικό άλλαξε ξαφνικά στο Κυπριακό μετά από 40 χρόνια, που να τη δικαιολογεί σήμερα.
Για παράδειγμα, ο πρόεδρος ανέστειλε τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Αλλά οι συνομιλίες, τυπικά έστω, δεν γίνονται με την Τουρκία αλλά με τους Τουρκοκύπριους, έτσι δεν είναι; Μιλάμε με τον Ερντογάν μέσω των αχυρανθρώπων του, αλλά η διακοπή της κουβέντας είναι σαν να δέρνεις τονΚαραγκιόζη άμα δεν μπορείς να δείρεις τον καραγκιοζοπαίχτη. Πόσο κακό κάνουμε στην Τουρκία έτσι;
Η τουρκική στάση μας δείχνει ένα-δυο πραγματάκια: Φαίνεται ότι οΕρντογάν έχει (ξε)γράψει την Ευρώπη και αδιαφορεί για τις αντιδράσεις και τις ενδεχόμενες συνέπειες στην ενταξιακή της πορεία. Από την άλλη, οι Αμερικανοί υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται για τη συνεργασία της Τουρκίας στα σχέδιά τους σχετικά με τη Συρία, τους Κούρδους και τους τζιχαντιστές. Μόνο που δεν μοιάζει πια τόσο σημαντική η συνεισφορά της μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Σαν να μην έχουν πια να πουλήσουν και πολλά στους Αμερικανούς, οι οποίοι ενδιαφέρονται επίσης για το Κυπριακό επειδή κυρίως θέλουν να κλείσουν άλλη μια πηγή έντασης στην περιοχή. Οι Τούρκοι, χωρίς να αντιλαμβάνονται (;) ότι κάτι τέτοιο τους ευνοεί, το υπονομεύουν τώρα με τη στάση τους, δημιουργώντας κι άλλους μπελάδες. Πόσο ακόμα θα τους χαϊδεύουν οι Αμερικανοί;
Πήγε, λοιπόν, ο πρόεδρος στις Βρυξέλλες για να τα εξηγήσει όλα αυτά και να ζητήσει συμπαράσταση, αλλά κατέληξε στο νοσοκομείο. (Παρεμπιπτόντως, ενώ απέχει από τις συναντήσεις λόγω προβλήματος υγείας, οι εκπρόσωποί του δηλώνουν ότι «είναι καλά στην υγεία του». Αν ήταν, δεν θα είχε υπέρταση, ούτε θα ήταν στο νοσοκομείο «προληπτικά». Τόσο πολύ τους ενοχλεί η αλήθεια;) Ας πούμε, λοιπόν, ότι οι Ευρωπαίοι -ακόμα και ο ΟΗΕ- υιοθετούν μια στάση σαν αυτή που θέλει η κυβέρνηση: Παγώνουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία και τη μαλώνουν που φτύνει το διεθνές δίκαιο. Παρακάτω; Ο Μπαν «ανησυχεί» για τις συνομιλίες και θέλει να ξαναρχίσουν επειδή όλα είναι καλά. Αλλά γιατί μιλάμε τόσα χρόνια με τους Τουρκοκύπριους καραγκιόζηδες και όχι με τον καραγκιοζοπαίχτη; Πού περιμένουμε να μας βγάλει το θέατρο σκιών;
Όπως διαβάζω, λοιπόν, τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ είναι πάνω-κάτω τα εξής: Εκφράζουν «σοβαρές» ανησυχίες• ζητούν από την Τουρκία «αυτοσυγκράτηση» και να σεβαστεί την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας (που δεν αναγνωρίζει καν ότι υπάρχει)• της ζητούν να τερματίσει την ένταση για να δημιουργήσει ξανά το κατάλληλο κλίμα για τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό. Δηλαδή, αυτό που επικρατούσε πριν, έτσι; Με τους 80.000 Τούρκους στρατιώτες, τους έποικους και τον εποικισμό που συνεχίζεται, τις συνομιλίες με τον εκπρόσωπο ενός παράνομου καθεστώτος κατοχής… Θαυμάσια!
Χρήστος Αρβανίτης
http://www.hellasforce.com/, 26/10/2014