Σύμφωνα με την επίσημη έννοια του κράτους, ο λαός είναι το ανώτατο κεντρικό συστατικό στοιχείο του κράτους. Το ανώτατο όργανο του κράτους, από το οποίο απορρέουν όλες οι εξουσίες. Υπάρχει εξάλλου κάποιος νοήμων δημοκράτης πολίτης που θα ισχυριστεί ότι οι πολιτικοί θα πρέπει να είναι ανώτεροι από το λαό και όχι εντολοδόχοι του; Φυσικά και όχι. Κι όμως…
Πόσοι έχουν άραγε συνειδητοποιήσει ότι στην Ελλάδα, ο καταστατικός χάρτης του κράτους, δηλαδή το Σύνταγμά του, αντί να αποτελεί μια σύμβαση, ένα συμβόλαιο του ίδιου του κυρίαρχου λαού, αυτό υπάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των πολιτικών; Σε μας, οι πολιτικοί συνέταξαν το Σύνταγμα που έχουμε και φυσικά φρόντισαν ώστε μόνο αυτοί αποκλειστικά να μπορούν να το αναθεωρούν. Τα αποτελέσματα αυτής της αρμοδιότητας τα ζούμε όλοι μας.
Εφόσον λοιπόν καταλήγουμε στο ότι ο λαός είναι το ανώτατο όργανο του κράτους και όχι οι πολιτικοί, τότε ο λαός θα πρέπει να αναλάβει εδώ και τώρα την απόλυτη αρμοδιότητα επί του Συντάγματός του. Να το αλλάξει ή να το αναθεωρήσει, χωρίς να ρωτήσει κανένα υφιστάμενό του όργανο, από τον ΠτΔ μέχρι τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο. Εκτός φυσικά και αν δεν θέλει. Και πως θα το ξέρουμε αυτό; Μόνο με ένα συνταγματικό δημοψήφισμα, όπως κάνουν όλοι οι πολιτισμένοι λαοί του κόσμου, ακόμα και οι Τούρκοι.
Στην περίπτωση που δεν συναινέσουν οι πολιτικοί στη διεξαγωγή αυτού του δημοψηφίσματος, ο λαός θα πρέπει να προχωρήσει μόνος του σε δημοψήφισμα, κάτι δηλαδή ανάλογο με αυτό που έγινε για το νερό στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε πανελλήνια κλίμακα.
Εκεί που έχουμε φτάσει, δεν μπορεί να διατηρηθεί άλλο αυτή η παράνοια, η οποία έχει το λαό δεμένο πισθάγκωνα και ανήμπορο να αντιδράσει.
Πέτρος Χασάπης
http://www.olympia.gr/, 20/7/2014