Σε παιδική ασθένεια… τείνει να μετατραπεί μία από τις πλέον «ύπουλες» αλλά και επικίνδυνες για τη ζωή του πάσχοντα νόσους, εκείνη του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, αφού πλέον φαίνεται να μην κάνει εξαιρέσεις ούτε για τα παιδιά και τους εφήβους!
Τα ευρήματα όλων των τελευταίων επιδημιολογικών μελετών έχουν οδηγήσει τους επιστήμονες στο να κρούουν εντονότερα από ποτέ τον «κώδωνα του κινδύνου» σχετικά με την εξέλιξη της νόσου, η οποία υπενθυμίζεται κοστίζει κάθε χρόνο τη ζωή σε περισσότερους από 4,6 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, πως ενώ πριν από μία δεκαετία το ποσοστό των εφήβων που εμφάνιζαν «διαβήτη των ενηλίκων» δεν ξεπερνούσε το 3%, το αντίστοιχο ποσοστό σήμερα αγγίζει, δυστυχώς, το 40%, γεγονός που εγείρει φόβους σχετικά με την περαιτέρω εξάπλωση της επιδημίας μέσα στα επόμενα χρόνια.
Πέραν των παιδιών και των εφήβων, πάντως, «ανοιχτή πληγή» παραμένει ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και στις μεγαλύτερες ηλικίες, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς να κάνουν λόγο για 366 εκατομμύρια ασθενείς σε όλο τον κόσμο.
Ειδικότερα, στην Ελλάδα έχει υπολογιστεί ότι οι πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη ανήλθαν το 2011 σε 603.360 (7% των ενηλίκων), ενώ οι ειδικοί εκτιμούν ότι το ποσοστό των πασχόντων θα φθάσει στο 8,3% έως το 2030.
Τα στοιχεία αυτά, ωστόσο, είναι προκαλούν ανησυχία όχι μόνο αν ερμηνευθούν από τους ειδικούς της υγείας αλλά και από τους οικονομολόγους. Κι αυτό διότι «η πάθηση πέραν από χιλιάδες θανάτους, ευθύνεται και για το 7,7% του συνόλου δαπανών υγείας», όπως επεσήμανε χθες κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Ιωάννης Υφαντόπουλος.
Την ίδια ώρα, όπως υπογράμμισε από την πλευρά του ο επίκουρος καθηγητής Παθολογίας, κ. Παναγιώτης Χαλβατσιώτης «Μελέτη που έγινε σε 51 Κέντρα Διαβήτη στην Ελλάδα έδειξε ότι το ετήσιο κόστος ενός καλά ρυθμισμένου διαβητικού είναι κατά πολύ μικρότερο από αυτό ενός ατόμου που δεν έχει ρυθμίσει σωστά την πάθησή του».
Πρόσφατα, πάντως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε και τη χρήση της βιλνταγλιπτίνης σε πάσχοντες με διαβήτη τύπου 2 ως μονοθεραπεία σε ασθενείς οι οποίοι δεν μπορούν να ρυθμιστούν με δίαιτα και άσκηση, αλλά ούτε να λάβουν και μετφορμίνη. Τα πλεονεκτήματα της βιλνταγλιπτίνης είναι τα μηδενικά βαριά υπογλυκαιμικά επεισόδια και ο μειωμένος αριθμός επιπλοκών, ο οποίος και μπορεί να συμβάλει στη μείωση του κόστους θεραπείας.
της Μαρίνας Σαουλίδου, εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος", 25/5/2012