Οι υψηλές προσδοκίες για τον τουριστικό κλάδο δεν είναι τόσο βάσιμες, όσο τις παρουσιάζουν αρμόδιοι και μη. Το 2021 ξεκινά ένα χαμένο εξάμηνο και όσο και εμείς φωνάζουμε «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», πολλές χώρες φαίνεται ότι θα δώσουν έμφαση στον εσωτερικό τουρισμό. Εμείς τι κάνουμε γι’ αυτό;
Hταν αναμενόμενο ότι θα αρχίσει η συζήτηση για τον τουρισμό, όμως θα ήλπιζε κανείς ότι εφέτος θα αξιοποιούνταν καλύτερα η εμπειρία του 2020.
Hδη οι αρμόδιοι, όπως ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης, έχουν αρχίσει τις προσκλήσεις και τις ανακοινώσεις για την ημερομηνία έναρξης της τουριστικής περιόδου.
Oμως, υπάρχει μία λεπτομέρεια, όχι ασήμαντη. Oσο και αν εμείς φωνάξουμε «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», η τουριστική κίνηση εξαρτάται πρωτίστως από τη ζήτηση, όχι από την προσφορά.
Με την κατάσταση λοιπόν που επικρατεί πανευρωπαϊκά, με τη Γερμανία και τη Γαλλία να κινδυνεύουν να πνιγούν στο τρίτο-τέταρτο κύμα της πανδημίας, με τη Βρετανία να «απαγορεύει» τα άσκοπα ταξίδια και με τα επιδημιολογικά δεδομένα στη δική μας χώρα να μην είναι και τόσο εύκολο να προσδιοριστούν για το αμέσως προσεχές διάστημα, το στοίχημα του τουρισμού παραμένει περίπου όσο αβέβαιο ήταν και πέρυσι.
Υπό αυτό το πρίσμα, το «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» θα πρέπει να αξιολογηθεί κάπως διαφορετικά. Δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να προκαλεί τον ενθουσιασμό που εμείς νομίζουμε. Είναι εξαιρετικά πιθανό οι εξελίξεις στο πεδίο της πανδημίας στην Ευρώπη, απ’ όπου κατά κανόνα προέρχεται η πελατεία μας, να μην ευνοήσουν τις μετακινήσεις, ακόμη και με πιστοποιητικά και τεστ. Και δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το –σχεδόν βέβαιο– ενδεχόμενο, οι περισσότερες χώρες να δώσουν έμφαση στον δικό τους εσωτερικό τουρισμό.
Αυτό είναι το λάθος που δεν θα πρέπει να επαναλάβουμε εμείς εφέτος. Oσο και αν ο εσωτερικός τουρισμός αντιστοιχεί σε ένα μικρό μέρος του τζίρου του κλάδου (στις καλές εποχές), η περιφρόνησή του θα είναι αδικαιολόγητη από κάθε άποψη: πολιτική, κοινωνική και οικονομική. Υπό τις παρούσες δε συνθήκες, η παράλειψη ως προς την κατάρτιση ενός σχεδίου ενίσχυσης του εσωτερικού τουρισμού θα μπορεί να χαρακτηριστεί και επιεικώς απαράδεκτη.
Πρέπει να συνεκτιμήσει κανείς μία παράμετρο, προτού παραδοθεί στις αισιόδοξες και εν μέρει ανεδαφικές προβλέψεις για τα εφετινά τουριστικά έσοδα. Το 2020, με την κρίση στην κορύφωσή της, τα τουριστικά έσοδα κυμάνθηκαν στο επίπεδο των 3 δισ. Η τουριστική περίοδος ήταν κουτσή, όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι υπήρχε το πρώτο τρίμηνο του έτους, κατά το οποίο η κίνηση ήταν πολύ ικανοποιητική.
Εφέτος, στην καλύτερη περίπτωση θα έχει χαθεί ένα πεντάμηνο, ενώ επαγγελματίες του κλάδου ήδη θεωρούν χαμένο και τον Ιούνιο και ελπίζουν ότι κάτι θα αρχίσει να κινείται, αν και εφόσον όλα πάνε καλά, τον Ιούλιο.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο ανασχεδιασμός και οι αναπροσαρμογές, τόσο σε ό,τι αφορά τον κλάδο όσο και τα δημοσιονομικά, είναι μάλλον κινήσεις αναγκαίες και θα πρέπει να γίνουν έγκαιρα.
Και όσο θα μελετώνται, καλό θα είναι να μην περιφρονείται ο έλληνας τουρίστας…