Μεγάλο κρίμα να συνηθίζει ο άνθρωπος τη θέση του θεατή…
Το βλέπεις κι εσύ… Κάποτε όταν ξυπνούσαμε ανοίγαμε τα παράθυρα και κοιτούσαμε τον ουρανό, κάναμε ένα σταυρό και ξεκινούσε η μέρα.
Τώρα με το που ξυπνάει ο κόσμος, το πρώτο και τελευταίο που κάνει, είναι να πάρει μια οθόνη στα χέρια του… πρωταγωνιστής στη ζωή του μια οθόνη (μια φτηνή πόρνη) που του κλέβει τη ζωή.
Ακούω μια συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου που λέει ο ίδιος: Δε ξέρω, δεν βλέπω τηλεόραση, δεν ακούω ραδιόφωνο, δεν διαβάζω εφημερίδες γιατί όλα το ίδιο σκατό είναι, δεν ενημερώνομαι, ναι είμαι ανενημέρωτος… και τί έγινε; Μια χαρά δεν είμαι; Έχω πάθει τίποτε;
Εγώ θα πω πως εμείς, σε αντίθεση, παθαίνουμε ή καλύτερα πεθαίνουμε κι ας είμαστε ζωντανοί. Εξαιτίας της υπεπληροφόρησης φτωχαίνουμε, πουλάμε κάθε μέρα τον λιγοστό μας χρόνο σε ένα τίποτα.
Επέλεξε ρε άνθρωπε το τι θέλεις να διαβάζεις, το τι σου αρέσει να ακούς. Έτσι μόνο δίνεις την αξία που αρμόζει στη ζωή σου.
Όλεθρος στην κάθε μέρα μας να γεμίζουνε τα μάτια και τα αυτιά μας με σαβούρες μιας χυδαίας ενημερωμένης ψευτοκουλτούρας.
Θεατές εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο
Όλα τα μέσα ενημέρωσης, πληρωμένα και μη, από τον χείμαρρο της ποσότητας έχουν καταπνίξει κάθε ομορφιά κι αξία. Με μοναδικό τους στόχο όχι να ενημερώνουν, αλλά να υπνωτίζουν και να δημιουργούν εθισμό στα σκουπίδια, εθισμό στο κουτσομπολιό, εθισμό στην παραπληροφόρηση, εθισμό στην ξενομανία και στο συμφέρον της κουτάλας, εθισμό στα δεσμά που μας πλέκουν.
Ας δώσουμε αξία στη ζωή μας, ας αρχίσουμε να κοιτάζουμε περισσότερες ώρες τον ουρανό και τη φύση κλείνοντας τις οθόνες!
του Κυριάκου Πασχαλίδη