«Η τέλεια δικτατορία θα έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας. Μια φυλακή χωρίς τοίχους στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν»
του Μιχάλη Ψύλου
Το τεράστιο πρόβλημα του ελέγχου των ειδήσεων υπήρχε ανέκαθεν. Ειδικά εκείνων των ειδήσεων που μπορεί να θεωρούνται αρνητικές για τους κυβερνώντες και τους ισχυρούς. Όπως έλεγε και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης με τον δικό του γλαφυρό τρόπο «όποιος θέλει να κουμαντάρη τους Έλληνες πρέπει να βαστάη ένα δισάκι γεμάτο, ομπρός το Χριστό, πίσω τους διαόλους και στη μέση το χρυσάφι».
Αν ζούσε σήμερα ο οπλαρχηγός «γιός της καλογριάς», θα είχε μάλλον τρελαθεί. Με τον πολλαπλασιασμό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της ψηφιακής επικοινωνίας, θα ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβει πού βρίσκεται η αλήθεια και που τα fake news. Όχι μόνο στα κείμενα και τα σχόλια, αλλά και στις εικόνες, τις ρετουσαρισμένες φωτογραφίες και τα βίντεο.
Δεν ξέρω καν τι θα έλεγε ο υπέροχα αθυρόστομος Καραϊσκάκης βλέποντας για παράδειγμα, ο Τύπος στην πλειονότητά του να αναλύει (και σωστά) κάθε «βίδα» που προκάλεσε τον τραγικό θάνατο του 19χρονου στο άθλιο λούνα παρκ της Χαλκιδικής, αλλά να έχει λησμονήσει πλέον τις αιτίες και τους υπευθύνους, για το έγκλημα των Τεμπών.
Ουδείς εξεπλάγη λοιπόν, όταν ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο ισχυρός και πλούσιος «πατέρας» του Facebook, παραδέχτηκε με επίσημη επιστολή στο Κογκρέσο ότι είχε πιεστεί από την κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν να λογοκρίνει σκόπιμα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής του-στο Facebook και το Instagram.
Διέγραψε μάλιστα πριν το 2020 κάπου 20 εκατομμύρια αναρτήσεις, που θα μπορούσαν ενδεχομένως ακόμη και να είχαν στερήσει τη νίκη του Τζο Μπάιντεν στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές.
Για ποιους λόγους προέβη σε αυτή την κίνηση ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ , ουδείς είναι σίγουρος. Πιθανότατα ,θέλει να χτίσει γέφυρες με τον Ντόναλντ Τραμπ, ενόψει της πιθανής νίκης του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου στις εκλογές του Νοεμβρίου. Άλλωστε, η περίφημη Silicon Valley, έχει αλλάξει ρότα και στηρίζει πλέον τον Τραμπ. Για να έχει απόλυτη ελευθερία στην ασυδοσία!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Τύπος και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στην πρώτη παγκόσμια υπερδύναμη, χειραγωγούνται όλο και περισσότερο. Και τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα.
Γιατί απλά, όπως και σε όλες τις χώρες του κόσμου, πολλές κυβερνητικές αποφάσεις συνδέονται με τεράστια οικονομικά συμφέροντα.
Η επιστολή του Ζάκερμπεργκ , που ας σημειωθεί, δημοσιοποιήθηκε σε συνδυασμό με τη σύλληψη του Ρωσο-Γάλλου «πατέρα» του Telegram στο Παρίσι, Πάβελ Ντούροφ άνοιξε ξανά τον «ασκό του Αιόλου» για το ζήτημα της διαφάνειας και του ελέγχου των πληροφοριών και της ενημέρωσης. Τουλάχιστον σε χώρες που δηλώνουν δημοκρατικές.
Πού μπορεί να φτάσει το δικαίωμα λογοκρισίας «επικίνδυνων» ιστότοπων και του ελέγχου ειδήσεων που κρίνονται άβολες για την πολιτική και οικονομική ελίτ;
Με επίσημη δήλωση, ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν ισχυρίστηκε ότι η σύλληψή του Ντούροφ στο πλαίσιο έρευνας που προέκυψε από μια σειρά κατηγοριών, όπως συνέργεια στην κατοχή και κοινή χρήση υλικού παιδικής πορνογραφίας, συνέργεια σε διακίνηση ναρκωτικών και ξέπλυμα χρήματος από το οργανωμένο έγκλημα.
Αλλά ,παρόμοιες κατηγορίες θα μπορούσαν να απευθυνθούν σε όλα τα γνωστά κοινωνικά δίκτυα. Γιατί στοχοποιείται μόνο το Telegram σήμερα;
Γιατί απλά, το Telegram χρησιμοποιείται από όλες τις μυστικές υπηρεσίες, από όλα τα κράτη, από όλα τα τρομοκρατικά κινήματα για την ασφάλεια κρυπτογράφησης του.
Γάλλοι δημοσιογράφοι με τους οποίους συνομιλήσαμε, υποστηρίζουν ότι ο Ντούροφ πήγε στο Παρίσι για να διαπραγματευτεί την …προσωπική του ασφάλεια. Με αντάλλαγμα να δώσει στις γαλλικές αρχές και κατ` επέκταση στη Δύση κρυπτογραφημένες συνομιλίες στο Telegram ,που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλους τριγμούς σε πολλά κράτη.
Η αλήθεια είναι ότι είτε με το καλό είτε με το στανιό, ο «Μεγάλος Αδελφός» ελέγχει όλο και περισσότερο, συνειδήσεις και ψυχές. Όπως είχε πει ο μεγάλος Βρετανός συγγραφέας Άλντους Χάξλεϊ σε μια διάλεξή του στο Μπέρκλεϊ πριν 60 χρόνια, «η τέλεια δικτατορία θα έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας. Μια φυλακή χωρίς τοίχους στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν. Ένα σύστημα δουλείας όπου χάρη στην κατανάλωση και τη διασκέδαση, οι δούλοι θα αγαπήσουν τη δουλεία τους»