Δεν είναι δουλειά των σινεφίλ και κανονικά δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει καθόλου πόσα κέρδιζαν οι σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ωστόσο σε μια εποχή σαν τη δική μας, που το κέρδος είναι η βασική συνιστώσα της καθημερινότητάς μας, είναι φυσικό να υπάρχει μια δόση περιέργειας για τα οικονομικά ζητήματα της μικρής αλλά ενδιαφέρουσας ελληνικής κινημαγραφικής βιομηχανίας.
Έχει αποδειχθεί ότι τα κέρδη όπως και τη δόξα την φέρνουν κάποιες φορές όχι τόσο η αξία αλλά το δαιμόνιο του καθενός ξεχωριστά καθώς και οι συγκυρίες. Θα ακουστεί κάπως παράταιρο το γεγονός ότι ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός του ελληνικού σινεμά δεν ήταν ο Κούρκουλος, δεν ήταν ο Αλεξανδράκης, Ο Χατζηχρήστος, ο Κωνσταντάρας ή έστω ο Ηλιόπουλος. Κι όμως δεν ήταν κανείς από αυτούς.
Ο ηθοποιός που κατάφερνε να εξασφαλίζει για τον εαυτό του υψηλές αποδοχές ήταν άλλος. Ο συμπαθής και... υπεράνω υποψίας Κώστας Βουτσάς που εκμεταλλεύτηκε με περισσή εξυπνάδα τις περιστάσεις κι έφτασε κάποια στιγμή να παίρνει 250000 δραχμές για κάθε ταινία του. Για να έχει κάποιος μια τάξη μεγέθους, παραθέτουμε τη δήλωση του ίδιου του Βουτσά που υποστηρίζει ότι με τα λεφτά από μια ταινία αγόραζε ένα τεσσάρι στην Πατησίων.