.jpg)
Το «δράμα του παλαιστινιακού λαού», η αδιαφορία για την κατάσταση στον υπόλοιπο κόσμο και η ατζέντα των εχθρών της δημοκρατικής Δύσης
Κάθε ευαίσθητος συμπολίτης ο οποίος τους τελευταίους μήνες μιλάει ή γράφει εναντίον της επέμβασης του στρατού του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας επαναλαμβάνει τη φράση «δεν μπορούμε να μείνουμε ασυγκίνητοι μπροστά στο δράμα του παλαιστινιακού λαού», είτε αυτούσια είτε σε παραλλαγές οι οποίες περιλαμβάνουν νεκρά παιδιά, βομβαρδισμούς αμάχων κ.λπ. Κάποιοι μάλιστα φροντίζουν να τονίζουν πόσο πολύ σέβονται και αγαπούν και τους ισραηλινούς πολίτες, τους οποίους διαχωρίζουν από την ηγεσία τους αφού οι λαοί μπλα μπλα μπλα και ο διεθνής ιμπεριαλισμός μπλα μπλα μπλα. Κάπως περίεργο βέβαια το ότι ποτέ δεν διαχωρίζουν και την Χαμάς από τον λαό της Παλαιστίνης (στο κάτω κάτω η κυβέρνηση Νετανιάχου δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές του 2022 ενώ η Χαμάς εξελέγη το 2007 και μετά κατήργησε τις εκλογές) αλλά αυτό δεν είναι το πιο περίεργο.
Όπως θα ξέρετε ή θα υποψιάζεστε το «δράμα του παλαιστινιακού λαού» δεν είναι το μόνο δράμα λαού στον πλανήτη. Από την Ουκρανία μέχρι το Κουρδιστάν και από το Σουδάν μέχρι το Σιντσιάνγκ στην Κίνα τα δράματα λαών περισσεύουν. Εισβολές, γενοκτονίες, εμφύλιοι, σκληρή καταπίεση των γυναικών και θρησκευτικών ή εθνικών μειονοτήτων είναι στην ημερήσια διάταξη αλλά αφήνουν τους ευαίσθητους συμπολίτες ασυγκίνητους. Τα μόνα δράματα που τους φέρνουν δάκρυα στα μάτια (πολύ βλαπτικά παρεμπιπτόντως τα δάκρυα για το πληκτρολόγιο του υπολογιστή) είναι των Παλαιστινίων και των προσφύγων που ζητούν καταφύγιο στη Δύση.
Και αν η απόσταση εξηγεί την αδιαφορία για το δράμα των Ουιγάρων στην Κίνα ή των γυναικών (αλλά και των αντρών που δεν θέλουν να ζουν σε θεοκρατικό καθεστώς) στο Ιράν, η αδιαφορία για την Κύπρο, το Κουρδιστάν ή την Ουκρανία είναι δύσκολο να εξηγηθεί.
Η Ουκρανία δέχτηκε μια απρόκλητη εισβολή από τη Ρωσία επειδή θέλει να ανήκει στη Δύση όπως κι εμείς, βομβαρδίζεται εδώ και τρία χρόνια και, παρότι μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστό, και οι Ουκρανοί έχουν παιδιά. Η κουρδική μειονότητα στη γειτονική Τουρκία υφίσταται τα πάνδεινα, και για την Κύπρο δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω κάτι. Τρία δράματα που εκτυλίσσονται όχι απλώς στη γειτονιά μας αλλά στο σπίτι μας και παρ’ όλα αυτά αφήνουν ασυγκίνητους τους προοδευτικούς, ευαίσθητους συμπολίτες.
Αναγνωρίζω ότι δεν είναι δυνατόν να συγκινούμαστε όλοι με τα ίδια πράγμα ή να μας συγκινούν όλα τα δράματα το ίδιο. Μόνο που εδώ υπάρχει μια φοβερή σύμπτωση η οποία είναι ικανή να κάνει κάποιους κακόπιστους να αμφισβητήσουν την ειλικρίνεια της ευαίσθητων προοδευτικών συμπολιτών: κατά σύμπτωση όλα τα δράματα που τους συγκινούν εξυπηρετούν την ατζέντα της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν, δηλαδή των εχθρών της δημοκρατικής Δύσης, ενώ αντιθέτως οτιδήποτε τους αφήνει αδιάφορους βάζει τη Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν στη θέση του κατηγορούμενου. Ακόμα και στο θέμα των προσφύγων, και ειδικά των Παλαιστινίων, κανένας ευαίσθητος προοδευτικός συμπολίτης δεν φαίνεται συγκινείται από το τείχος της Αιγύπτου που δεν επιτρέπει να περνάει παλαιστινιακό κουνούπι και την άρνηση των γειτονικών ομόθρησκων χωρών να τους δεχτούν.
Προφανώς πρόκειται για μια διαβολική σύμπτωση η οποία σε καμία περίπτωση δεν δείχνει ότι οι ευαίσθητοι προοδευτικοί συμπολίτες απλώς λειτουργούν ως 5η Φάλαγγα ή ως χρήσιμοι ηλίθιοι που υπηρετούν την ατζέντα των δικτατοριών της Ανατολής, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μια σύμπτωση την οποία οι ευαίσθητοι προοδευτικοί συμπολίτες πρέπει να προσέξουν γιατί ο κόσμος είναι κακός και λέει πολλά. Και μπράβο του.