Επιμέλεια: Γιάννα Μυράτ
Ένας δίσκος βινυλίου 12 ιντσών μπορεί να χωρέσει περίπου 44 λεπτά μουσικής. Αλλά η κατασκευή μπορεί να διαρκέσει πολλές ημέρες – μια πολύπλοκη αλλά λεπτή διαδικασία που περιλαμβάνει ζαφείρια, ρουμπίνια και ασήμι.
Στην Αμερική, τα έσοδα από το βινύλιο αυξήθηκαν κατά 10% φτάνοντας τα 1.4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023 και ξεπέρασαν τα CD για δεύτερη φορά από το 1987, σύμφωνα με την Ένωση Βιομηχανίας Ηχογράφησης της Αμερικής.
Καλλιτέχνες όπως η Taylor Swift, η Beyoncé και η Kacey Musgraves επιλέγουν βινύλιο για τα άλμπουμ τους, με νέα χρώματα, εξώφυλλα και, μερικές φορές, αποκλειστικά κομμάτια.
Μια βόλτα της Washington Post στην United Record Pressing του Νάσβιλ, το οποίο έκανε το πρώτο σινγκλ των Beatles στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1963, μας αποκαλύπτει όλη τη διαδικασία παραγωγής βινυλίου το 2024.
Φτιάχνοντας το «DNA»
Πρώτα, ο καλλιτέχνης ηχογραφεί το άλμπουμ του. Στη συνέχεια ξεκινά μια σκυταλοδρομία. Ένας μηχανικός ήχου κατέχει τα ψηφιακά αρχεία, στέλνοντας μια έκδοση υψηλής ποιότητας των κομματιών στον μηχανικό κοπής.
Μια λάκα, ένα μαλακό υλικό παρόμοιο με το βερνίκι νυχιών, προσαρτάται σε μια πλάκα αλουμινίου.
Στις εγκαταστάσεις της United Record Pressing, μια γραφίδα με μύτη από ζαφείρι ή ρουμπίνι δονείται με τον ήχο της μουσικής και κόβει τα ηχητικά κύματα στη λάκα, δημιουργώντας τις αυλακώσεις που σας επιτρέπουν να ακούτε μουσική.
«Η περικοπή μοιάζει σχεδόν με το DNA», δήλωσε ο Matt Lindsey, επικεφαλής τεχνολογίας της United Record Pressing. «Είναι συγκεκριμένο και μοναδικό, μόνο σε αυτό το μουσικό περιεχόμενο».
Στη συνέχεια, ένας τεχνικός επιμετάλλωσης τρυπάει τη λάκα για να δημιουργήσει μια τρύπα στη μέση και χαράζει τις άκρες έτσι ώστε ένα ηλεκτρικό ρεύμα να μπορεί να περάσει μέσα από το υλικό.
Μπογιά από ασήμι σε σπρέι
Πολύ πριν γίνει ο δίσκος βινυλίου, η λάκα πρέπει να καθαριστεί προσεκτικά και να ξεπλυθεί πριν «επαργυρωθεί» — ψεκαστεί με υγρό διάλυμα αργύρου. Το υγρό ασήμι κάνει τον δίσκο λάκας ηλεκτρικά αγώγιμο, ώστε να μπορεί να αντιγραφεί.
«Είναι σαν θάλαμος βαφής με σπρέι», είπε ο Lindsey. Το εργαλείο που χρησιμοποιείται για την ασημοποίηση είναι βασικά το ίδιο πράγμα με μια κεφαλή βαφής με σπρέι, είπε.
Ο δίσκος τοποθετείται για να τοποθετηθεί σε λουτρό επινικελίωσης όπου θα αντιγραφεί. Αυτός ο δίσκος δεν είναι ακόμα ο δίσκος που αγοράζουμε — αλλά πλησιάζει.
Το ξεφλούδισμα των αντιγράφων
Στη συνέχεια έρχονται μεγάλα χημικά λουτρά με ηλεκτρισμό να περνά μέσα από αυτά, όπου βυθίζεται ο ασημένιος δίσκος.
«Είναι σαν να μαγειρεύεις ένα κρέας σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία», δήλωσε ο Dustin Blocker, επικεφαλής δημιουργικός διευθυντής της εταιρείας παραγωγής βινυλίων Hand Drawn Records, στο Ντάλας.
Τα διαλυμένα σφαιρίδια νικελίου στο λουτρό έλκονται από τον ασημένιο δίσκο και προσαρμόζονται στο σχήμα και τις αυλακώσεις της λάκας.
Περίπου 12 ώρες αργότερα, το νικέλιο δημιουργεί ένα αντίγραφο κατοπτρικής εικόνας του δίσκου λάκας. «Όσο περισσότερο μπορείτε να το ψήσετε, τόσο καλύτερο θα είναι αυτό το αντίγραφο», είπε ο Blocker, ο οποίος είναι επίσης πρόεδρος της Vinyl Records Manufacturing Association.
Αυτό το αντίγραφο κατοπτρικής εικόνας αφαιρείται από τον δίσκο λάκας — και αντιγράφεται ξανά.
Αυτή η κρίσιμη διαδικασία δημιουργεί τελικά μεταλλικά αντίγραφα που ονομάζονται “stampers” (σφραγίδες), που χρησιμοποιούνται στη μηχανή πίεσης για να δημιουργήσουν έναν πραγματικό δίσκο βινυλίου που μπορεί να πουληθεί.
«Προσπαθούμε να κάνουμε αυτό το stamp να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με τις αυλακώσεις», είπε ο Lindsey.
Πρώτα όμως πρέπει να προετοιμαστούν τα stampers ώστε να χωρέσουν στη μηχανή πίεσης. Τα κέντρα τους είναι τρυπημένα και οι άκρες σχηματίζονται χρησιμοποιώντας μια μηχανή.
Ένα τελικό stamper μοιάζει με μια μεταλλική πλάκα, εκδοχή καθρέφτη ενός δίσκου βινυλίου. Οι κορυφογραμμές του θα δημιουργήσουν τα αυλάκια του δίσκου, τα οποία τελικά επιτρέπουν την αναπαραγωγή μουσικής.
Μια «γιγάντια βαφλιέρα» για δίσκους
Επιτέλους, ήρθε η ώρα να πρεσάρουμε τον δίσκο – η περίπλοκη διαδικασία πλησιάζει στο τέλος της.
Το πραγματικό υλικό που βλέπουμε σε έναν δίσκο βινυλίου είναι το PVC, ή το χλωριούχο πολυβινύλιο, το οποίο συχνά έρχεται με τη μορφή μικρών πέλετ. Το PVC τροφοδοτείται σε ένα μέρος της μηχανής πίεσης δίσκου όπου λιώνεται στους 250 βαθμούς.
Το υλικό, αποστέλλεται στην υδραυλική πρέσα. Εκεί, το μηχάνημα σφίγγει τα δύο stampers – για την πλευρά A και B του δίσκου – εφαρμόζοντας θερμότητα με ατμό υψηλής πίεσης και αναγκάζοντας το να προσαρμοστεί στο σχήμα τους.
Σκεφτείτε το σαν μια «γιγάντια βαφλιέρα», είπε η Jenn D’Eugenio, πρόεδρος και ιδρύτρια του Women in Vinyl με έδρα στο Όστιν. Αυτή η διαδικασία διαρκεί μόνο περίπου 20 με 30 δευτερόλεπτα, είπε.
Μια γρήγορη ψύξη νερού 10 δευτερολέπτων στην πρέσα αναγκάζει το δίσκο να διατηρήσει το σχήμα του.
Ο αποτυπωμένος δίσκος βινυλίου είναι στη συνέχεια κομμένος, ψύχεται και συσκευάζεται για τους λάτρεις της μουσικής.
Η United Record Pressing διαθέτει διαφορετικά μηχανήματα για τη δημιουργία δίσκων διαφόρων μεγεθών. Το έγχρωμο PVC χρησιμοποιείται για την παραγωγή δίσκων σε ζωηρά χρώματα, μια τάση που έχει γίνει πιο δημοφιλής καθώς οι καλλιτέχνες πειραματίζονται με διαφορετικές εκδόσεις των άλμπουμ τους.
Το κόστος δημιουργίας ενός δίσκου ποικίλλει στον κλάδο ανάλογα με το μέγεθος του κατασκευαστή και τη συσκευασία, αλλά μπορεί να είναι μεταξύ 6 και 9 δολαρίων.
Καθώς η ζήτηση αυξάνεται, ορισμένα εργοστάσια πιεστηρίου δίσκων, όπως η United Record Pressing, έχουν επεκτείνει σημαντικά τις δραστηριότητές τους. Η εταιρεία, η οποία γιορτάζει φέτος την 75η επέτειό της, εξαπλασίασε την έκταση του εργοστασίου της από το 2016 μέχρι σήμερα. Τώρα διαθέτει 66 πιεστήρια, τριπλάσιος αριθμός πιεστηρίων απ’ όταν ο Διευθύνων Σύμβουλος Mark Michaels αγόρασε την εταιρεία το 2007, και έχει τη δυνατότητα να πατήσει έως και 80.000 δίσκους την ημέρα.
Πριν από δεκαεπτά χρόνια, ο Michaels νόμιζε ότι αγόραζε μια επιχείρηση που θα έμενε αρκετά εξειδικευμένη.
«Δεν πίστευα ότι θα πέθαινε, αλλά δεν πίστευα κι ότι θα τρελαινόταν με την ανάπτυξη», είπε. «Έχει μετατραπεί από μια ξεχασμένη βιομηχανία σε κάτι που προσελκύει περισσότερους στόχους, περισσότερες επενδύσεις, και γίνεται ολοένα και πιο εξελιγμένη».
Με πληροφορίες από Washington Post