Σε ηλικία 83 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο Πατρίκιος Καλεώδης, τελευταίος πρωθιερέας των Ανακτόρων, βαθύτερος γνώστης του εκκλησιαστικού πρωτοκόλλου, το οποίο μελέτησε στο βάθος των αιώνων από τα πρώτα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο κληρικός που απελάθηκε από την Τουρκία το 1963 υπήρξε στενός συνεργάτης Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων και ο κληρικός βασιλέων, βασιλισσών, πριγκίπων και πριγκιπισσών. Όταν τον περασμένο Ιανουάριο, στον μητροπολιτικό ναό της Αθήνας, βασιλείς και πρίγκιπες ανά τον κόσμο απεύθυναν το ύστατο χαίρε στον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο, στο εκκλησίασμα κυριαρχούσε η μορφή ενός κληρικού που όμως για τον πολύ κόσμο ήταν αθέατος.
Ποια η σχέση του με την τέως βασιλική οικογένεια
Επί ώρες στεκόταν δίπλα στην τέως βασίλισσα Άννα Μαρία και με το βλέμμα του συμπαραστεκόταν στα μέλη της οικογένειας. «Ήταν ένα στήριγμα για εμάς. Αλλά και ένας πνευματικός άνθρωπος με ιδιαίτερη ευγένεια και ταπεινότητα» δήλωσε η ίδια στο Βήμα. «Μια αστείρευτη πηγή ενέργειας η οποία απέδωσε ένα σημαντικό έργο, μέρος του οποίου είναι η αναγέννηση της εκκλησιάς της Αλβανίας. Ήταν πάντα μέρος της ζωής της οικογένειας μας και ο σύζυγος μου έτρεφε ειλικρινή σεβασμό στο πρόσωπο του. Για εμάς υπήρξε πρότυπο και Άγια Δύναμη και πάντα θα αισθανόμαστε την παρουσία του στις ζωές μας» σημείωσε.
Ο αρχιμανδρίτης που δεν συνήθιζε να φοράει πολυποίκιλτους σταυρούς και αρνήθηκε τρεις φορές να εκλεγεί Μητροπολίτης τόσο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο όσο και στην Εκκλησία της Ελλάδος, ήταν για τους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ ο κληρικός που βρέθηκε δίπλα στην οικογένεια σε καλές και κακές στιγμές.
Η πορεία του
Γεννημένος στην Τήνο, μόλις 8 μήνες μετά την γέννηση του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου, στην ηλικία των 10 ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Η οικογενειακή ζωή στο Χαλάνδρι τον έφερε κοντά στην Τζίνα Μπαχάουρ και μέσω της μεγάλης πιανίστριας έμαθε από μικρή ηλικία το Τατόι και τους θρύλους που το περιέβαλαν.
Ήταν ο αρχιμανδρίτης που δεν συνήθιζε να φοράει πολυποίκιλτους σταυρούς και αρνήθηκε τρεις φορές να εκλεγεί Μητροπολίτης τόσο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο όσο και στην Εκκλησία της Ελλάδος
Το 1959 έως και το 1963 ζει στην Χάλκη και την Κωνσταντινούπολη. Σπουδάζει στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και επιλέγεται από τον μετέπειτα τελευταίο Σχολάρχη της τον Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως Μάξιμο οποίος τον χειροτονεί διάκονο και του δίνει το όνομα Πατρίκιος που παραπέμπει στα αξιώματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
«Ο Σχολάρχης μας τον ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή. Ο Πατρίκιος ήταν σεμνός, ακέραιος, ευγενής και με θεολογικής κατάρτιση» αφηγείται στο Βήμα ο συμμαθητής του στην Θεολογική Σχολή πρωτοπρεσβύτερος Κυριακός Τσουρός. Εκείνη την εποχή γνωρίζεται και με τον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο συμφοιτητή του Δημήτριο Αρχοντώνη, τον σημερινό Οικουμενικό Πατριάρχη, με τον οποίο τους συνέδεε μια μακρά φιλία αναλλοίωτη στις δεκαετίες που μεσολάβησαν.
Ο καθοριστικός ρόλος του Σχολάρη στη ζωή του
Ομως καθοριστικός στη ζωή του είναι και ο ρόλος του Σχολάρχη ο οποίος τον συνέστησε στον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα τον Α΄. «Ο Παναγιώτατος τον γνώρισε στην Χάλκη και τον πήρε δίπλα του στο Φανάρι ως εισηγητή της αλληλογραφίας του» λέει στο Βήμα ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριακός. Και όπως εκτιμούν κληρικοί, «ο Πατριάρχης Αθηναγόρας τον προετοίμαζε για την θέση του Μέγα Εκκλησιάρχη του Ναού του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι» . Ομως η τότε τουρκική κυβέρνηση απέλασε τον νεαρό διάκονο όπως και άλλους κληρικούς που είχαν ελληνικά διαβατήρια.
Με την επιστροφή του στην Αθήνα συνδέεται με τον πρωθιερέα των Ανακτόρων και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Κοτσώνη, τους αρχιμανδρίτες και αργότερα Αρχιεπισκόπους Αθηνών Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη, Αλβανίας Αναστάσιο Γιαννουλάτο και πρώην Αμερικής Δημήτριο Τρακατέλλη, αλλά και τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο. Επειτα από διαγωνισμό τοποθετείται στη θέση του διακόνου των Ανακτόρων και την στήριξη του μετέπειτα αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμο Κοτσώνη τον οποίο και διαδέχθηκε στην θέση του πρωθιερέα.
Ταυτόχρονα επί 4 σχεδόν δεκαετίες ήταν εφημέριος στο Ναό του Αγίου Νικολάου στο Χαλάνδρι. Και μπορεί να βάφτιζε, πάντρευε και να κήδευε βασιλείς και πρίγκιπες εξομολόγησε όμως και συμπαραστάθηκε σε δεκάδες ενορίτες του. Και είναι από την σπάνιες φορές που η αρχιεπισκοπή Αθηνών εκδίδει ανακοίνωση για έναν κληρικό της που φεύγει από την ζωή.
Ενώ η αρχιεπισκοπή Αλβανίας που υπηρέτησε από την ανασύσταση της στις αρχές της δεκαετίες ’90 δεν ξέχασε την προσφορά του και όπως επισήμανε σε ανακοίνωση του ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος «Εν ευχαριστία «μνημονεύοντες … τοῦ ἔργου τῆς πίστεως, τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος του προσφιλούς αδελφού Πατρικίου, ετελέσαμε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της εκλεκτής αυτού ψυχής στο παρεκκλήσιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής στα Τίρανα. Μακάριοι οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες. Αιωνία αυτού η μνήμη».