Τα συνυπέγραψαν μεν, όμως ποιος όντως έγραψε τα πρώτα τραγούδια τους; Την απορία των μουσικολόγων της ποπ λύνει η τεχνητή νοημοσύνη
To μηχάνημα που σχεδιάστηκε από ερευνητές του αμερικανικού Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του καναδικού Πανεπιστημίου Νταλχάουζι αναγνωρίζει την πατρότητα ορισμένων τραγουδιών των Beatles βάσει των μουσικοσυνθετικών ιδιαιτεροτήτων των δύο καλλιτεχνών της αγγλόφωνης ποπ.
Η τεχνητή νοημοσύνη εξέτασε γνωστά και επιτυχημένα τραγούδια, όπως τα «Ask me why», «A hard day’s night» και «Michelle» τα οποία αν και πέρασε μισός αιώνας από τη δημιουργία τους ουσιαστικά παραμένουν «αγνώστου πατρός». Και τούτο διότι στην αρχή της καριέρας τους, τη δεκαετία του 1960, οι Λένον και Μακ Κάρτνεϊ συνήθιζαν να υπογράφουν όλα τα τραγούδια τους και με τα δύο ονόματα, ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο πραγματικός δημιουργός. Με την πάροδο του χρόνου και ύστερα από διαμάχες και αμφισβητήσεις, το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής των Beatles βρήκε… πατέρα, αλλά ορισμένα κομμάτια παραμένουν πάντα… ορφανά.
Τα τελευταία τρία χρόνια οι ερευνητές των δύο πανεπιστημίων, γράφει η Corriere della Sera, με τη μηχανή που δημιούργησαν ανέλυσαν μελωδίες και στίχους ώστε από το ύφος, από τη συχνότητα επανάληψης κάποιων λέξεων, από τις συγχορδίες κ.λπ. να εντοπιστεί ο δημιουργός κάθε τραγουδιού. Τα «επίμαχα τραγούδια» γράφτηκαν μέχρι το 1966. Ολα τα τραγούδια απεδείχθη έτσι ότι ανήκουν στον Τζον Λένον, αφού ελήφθη υπόψη ότι ο ΜακΚάρτνεϊ δούλευε λιγότερο τυποποιημένα μοτίβα στη μελωδία, ενώ η πολυπλοκότητα ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα των συνθέσεών του.
Οι ίδιοι οι άνθρωποι όμως που κατασκεύασαν το εν λόγω μηχάνημα παραδέχονται ότι τα ευρήματά του δεν είναι και ευαγγέλιο. Ενδέχεται να αμφισβητηθούν από τους φίλους της ιστορικής μπάντας της αγγλόφωνης ποπ, καθώς άλλοι από δαύτους αγαπούν τον Λένον και άλλοι τον ΜακΚάρτνεϊ. Και βέβαια άλλοι τον Χάρισον και άλλοι τον Σταρ.
Για ένα από τα πιο αμφισβητούμενα ως προς την πατρότητα κομμάτια των Beatles, για το «In my life», γύρω από το οποίο υπήρξαν και καβγάδες κατά το παρελθόν, το μηχάνημα τεχνητής νοημοσύνης απεφάνθη ότι ο Λένον συνέβαλε κατά 57% και ο ΜακΚάρτνεϊ κατά 43%.