Σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ο κ. Τσίπρας επισκέπτεται τώρα χαρωπός τον πυρπολημένο και καθημαγμένο από τον ίδιο χώρο της Κεντροαριστεράς με σκοπό να τεθεί επικεφαλής του. Να ηγηθεί και να τον εκφράσει. Μπορεί όμως να εκπροσωπήσει ο κανίβαλος τα θύματά του;
Mερικές φορές νομίζω ότι για κάθε περίσταση υπάρχει κάποιος στίχος του Σαββόπουλου να την εκφράζει. Το ξανασκέφτηκα πάλι τώρα που βλέπω την απεγνωσμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προσελκύσει στελέχη της Κεντροαριστεράς, με την ελπίδα να του δώσουν διαβατήριο να εισχωρήσει και, βέβαια, να κατακτήσει τον χώρο. «Μπορεί κανίβαλος ποτέ να εκπροσωπήσει τάχα όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στη στομάχα;» Γιατί αυτό ακριβώς έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας τα προηγούμενα χρόνια. Κανιβάλισε την Κεντροαριστερά που τώρα θέλει να έρθει να ποδηγετήσει.
Λένε αρκετοί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να απορροφήσει τον χώρο όπως είχε κάνει αντίστροφα ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Πρόκειται για ιστορικό λάθος. Το ΠΑΣΟΚ είχε διευρυνθεί και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά με όρους πολιτικής και όχι πλιάτσικου. Μπορεί να είχε χρησιμοποιήσει αριστερόστροφη ρητορική σε μια περίοδο που όλη η ελληνική κοινωνία είχε μετατοπιστεί προς τα αριστερά, αλλά ήταν δικαίωμά του – τα συνθήματα δεν έχουν ιδιοκτήτες. Ο ίδιος όμως ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του φέρθηκαν πάντα με σεβασμό και πολιτική ευγένεια στους ιστορικούς ηγέτες της Αριστεράς και με εκτίμηση απέναντι στην ιστορία και τους αγώνες της. Οι διαφωνίες του ήταν αμιγώς πολιτικές και ουδέποτε συνοδεύτηκαν από προσβολές, πολεμική και ηθική απαξία. Ο Ανδρέας δεν επεδίωξε πολιτική εξολόθρευση της Αριστεράς αλλά προοδευτική ώσμωση. Τα ευρωπαϊκά αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ
Η περίπτωση Τσίπρα είναι εντελώς διαφορετική. Προσποιείται τον κεντροαριστερό τώρα που οι άλλοι ρόλοι ναυάγησαν, τη στιγμή που τον βαρύνει μεγάλη ηθική ευθύνη για τη δυσφήμηση, τον εξευτελισμό και την ταπείνωση που επεχείρησε από την αρχή της κρίσης απέναντι στο χώρο της Κεντροαριστεράς, που ασφαλώς συνέβαλαν στην εκλογική του συρρίκνωση. Oταν υπήρχε ένα κόμμα που βάσισε όλη του την αντιμνημονιακή ρητορική στα ψεύδη και τις διαβολές, όταν υποσχόταν ότι υπήρχε τρόπος να γλυτώσει ο τόπος τη λιτότητα και τις περικοπές με ένα νόμο και ένα άρθρο, όταν χαρακτήριζε έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο και τα στελέχη του «Πινοσέτ», «γερμανοτσολιάδες», «Τσολάκογλου» και «προδότες», όταν του χρέωνε γενοκτονία και ανθρωπιστική κρίση, τότε σημαίνει ότι έχει χρησιμοποιήσει δόλια και ανέντιμα μέσα για την άλωσή του, ότι λεηλάτησε το χώρο εξαπατώντας βάναυσα τους ψηφοφόρους του.
Απόδειξη που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ότι ήρθε μετά ο συκοφάντης της Κεντροαριστεράς Αλέξης στην κυβέρνηση και εφάρμοσε τις ίδιες και σκληρότερες μνημονιακές πολιτικές. Και όλα τα παλιά ξεχάστηκαν. Ούτε μία συγγνώμη, ούτε λίγη αυτοκριτική, ούτε μια ματιά στο παρελθόν να δούμε τι αποδείχτηκε αλήθεια και τι ψέμα από εκείνα τα ανελέητα λόγια που είχαν αποπροσανατολίσει τον λαό και είχαν πληγώσει βάναυσα την Κεντροαριστερά. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα, επισκέπτεται τώρα χαρωπός τον πυρπολημένο και καθημαγμένο από τον ίδιο χώρο με σκοπό να τεθεί επικεφαλής του. Να ηγηθεί και να τον εκφράσει. Μπορεί όμως να εκπροσωπήσει ο κανίβαλος τα θύματά του;