Επιβάλλει φόρους και περικοπές αναπτυξιακών και κοινωνικών δαπανών για την εξασφάλιση «αιματηρών» πλεονασμάτων
Ο πρώτος «μεταμνημονιακός» Προϋπολογισμός έχει ως βάση τις σκληρές δεσμεύσεις του νέου άτυπου μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Ιούνιο 1018, σύμφωνα με το Γιάννη Τόλιο, διδάκτορα Οικονομικών.
Όπως σημειώνει, «προβλέπει πρόσθετους φόρους (κυρίως ΦΠΑ και ΕΦΚ), καθώς και μείωση των αναπτυξιακών και κοινωνικών δαπανών. Η “υποσχεσιολογία των παροχών” στηρίζεται σε υπεραισιόδοξες προβλέψεις (αύξηση ΑΕΠ 2,1% το 2018 και 2,5% το 2019) για υπερ-πλεονάσματα (3,96% του ΑΕΠ το 2018 και 4,25% το 2019), προκειμένου να βγει “προεκλογικό μέρισμα”! Ωστόσο, «οι “παροχές” βρίσκονται στον αέρα, αφού οι υπερεθνικοί θεσμοί (ΕΕ, ΕΚΤ, ΕΜΣ) θα έχουν τον τελευταίο λόγο, χρησιμοποιώντας ως… “φραγγέλιο πειθάρχησης” τη μη επιστροφή τόκων, από ομόλογα του ελληνικού δημοσίου κ.ά.».
Παρ’ ότι οι παλιές συντάξεις σώζονται «εν μέρει», συνεχίζει ο Γ. Τόλιος, «οι νέες “ψαλιδίζονται” και όλες μαζί θα υποστούν σταδιακή μείωση 8-10% ως το 2022 αφού θα μείνουν “παγωμένες”. Παράλληλα συρρικνώνονται οι δαπάνες στήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Ο ΕΝΦΙΑ προβλέπεται να μειωθεί οριακά, ενώ δίδονται νέες παροχές στις μεγάλες επιχειρήσεις (μείωση φορολογίας κερδών και μερισμάτων, επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών, κά). Αντίθετα η μείωση του αφορολόγητου κατά 40% από το 2020 διατηρείται, ενώ η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ κρίσης επίπεδα (751 €) βρίσκεται στις “καλένδες”, παρότι τα κέρδη των ΑΕ & ΕΠΕ τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε “άνθηση”».
Στο μεγάλο θέμα το χρέους, συμπληρώνει, «ο νέος προϋπολογισμός συνεχίζει την πολύμορφη καταλήστευση του ελληνικού λαού με πληρωμή τοκοχρεολυσίων (13-14 δισ. ετησίως), από τα “αιματηρά πλεονάσματα”, μέσω της φορολογίας λαϊκών στρωμάτων, μείωσης μισθών και συντάξεων, περικοπές κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών, λεηλασία δημόσιας περιουσίας, ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και κατασχέσεων για χρέη στις ΔΟΥ κτλ.».
Ο Προϋπολογισμός 2019, καταλήγει ο Γ. Τόλιος, «παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να του φορέσει μανδύα “κοινωνικής ευαισθησίας”, είναι κοινωνικά ανάλγητος, βαθιά αντιλαϊκός και ηθικά υποκριτικός, διότι με τα “υπερπλεόνασμα” προωθεί στην πράξη τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και λειτουργεί ως όχημα κατάργησης της λαϊκής κυριαρχίας».