Επανέρχομαι σήμερα, Τρίτη 19 Ιουνίου και 2 ημέρες μετά την κατάκητηση του πρωταθλήματος από την ΠΑΝΑΘΑ.
Έγραφα προχθές το απόγευμα....(ΠΡΙΝ από την έναρξη του αγώνα...)...
Και τα ξαναγράφω και τώρα, ως... Πρωταθλητής...
Σε καμία φάση της ΕΥΡΩ-λίγδας ή του ελληνικού πρωταθλήματος, η ομάδα δεν παρουσίασε μια σταθερή πορεία, ένα "συμπαγή" κορμό και μια ομάδα, γενικότερα, που να μπορείς να πεις με σιγουριά ότι "ό,τι και να γίνει, η ομάδα θα παλέψει μέχρι τέλους και μέχρι το τελευταίο χιλιοστό του δευτερολέπτου".
Πέρα από αυτό το ΓΕΓΟΝΟΣ, ο Τσάβι έδειχνε - σε πολλές περιπτώσεις - να κοιμάται όρθιος...Γιατί, η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι, ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ - έως σχεδόν ποτέ - καθόταν στον πάγκο, ακόμη και ότα το παιχνίδι είχε κριθεί (θετικά ή αρνητικά). Περπατούσε, λοιπόν, πάνω-κάτω και έδειχνε να μην έχει επαφή με το περιβάλλον του αγώνα, με τις συνθήκες που διαμορφώνονταν στο παιχνίδι. Όταν, δε, αποφάσιζε να αντιδράσει καθυστερημένα και σπασμωδικά, μας έπιανε τρικυμία στη στεριά (στο παρκέ)!!!
Θεωρώ ότι, είναι ανάγκη ο πρόεδρος να προχωρήσει σε μια κίνηση που θα φέρει στην ομάδα έναν προπονητή για πολλά, πολλά χρόνια. έναν ικανότατο - όπως αποδεικνύεται - νέο προπονητή, με φρέσκιες ιδέες, όρεξη για δουλειά και γνώστη της τέχνης και της φαντασίας του μπάσκετ.
Αναφέρομαι στον Σάρας, φυσικά.
Και ας ξεκινήσει η ομάδα από την αρχή. Ας κρατήσει κάποιους παίκτες που είναι - έτσι κι αλλιώς - ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ και οι υπόλοιποι (ήδη υπάρχοντες, νέες μεταγραφές κ.λπ.) ας περάσουν από την κρίση και το "κοφτερό" μάτι του Σάρας.
Δ.Χ.