Το λένε όλοι, το λέει τώρα και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, στην εκθεσή του για την περίοδο Ιουλίου – Σεπτεμβρίου 2017.
Οι μνημονιακές πολιτικές, η υπερφορολόγηση, αλλά και «η επιδείνωση του βιοτικού επίπεδου, η συμπίεση του διαθέσιμου εισοδήματος, η μηδενική προοπτική καριέρας και οι στάσιμοι μισθοί που βρίσκονται κάτω από το κατώφλι της φτώχειας, οδηγούν με βεβαιότητα στη πλήρη φτωχοποίηση της χώρας».
«Πάση θυσία», σημειώνει, «πρέπει να αποφευχθεί, η ανάπτυξη του φαινομένου του “εργαζόμενου-φτωχού” και μάλιστα του “νέου εργαζόμενου-φτωχού”» (του φαινομένου «working poor», δηλαδή, που μετά μανίας φροντίζει να «φυτέψει» στους χώρους εργασίας και στην κοινωνία η νεοφιλεύθερη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τις πολιτικές της λιτότητας και των δύο μνημονίων που έχει υπογράψει και ψηφίζει, σε αγαστή συνεργασία με το κεφάλαιο, τους δανειστές αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα του μνημονιακού τόξου).
Πώς βλέπει τις… καινούργιες Αγορές;
Αναφορικά με την έξοδο της χώρας στις Αγορές, το Γραφείο Προϋπολογισμού είναι σαφής και ως προς αυτό, ότι δηλαδή μόνον καλό δε θα προκαλέσει στη χώρα και στο λαό.
Όπως υπογραμμίζει, ναι μεν στόχος της κυβέρνησης είναι το ταχύτερο να τελειώσει με τα Μνημόνια και να βγει στις αγορές, όμως, η «έξοδος στις αγορές δεν σημαίνει είσοδο σε μια κατάσταση χωρίς δημοσιονομικούς (και άλλους) περιορισμούς. Η Ελλάδα, ακόμα και αν όλα πάνε καλά, θα υπάγεται στους ισχύοντες για τα κράτη μέλη περιορισμούς της δημοσιονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ και ειδικά της Ευρωζώνης». Με λίγα λόγια, λιτότητα, υποτέλεια, άλλου είδους μνημόνια με άλλου είδους ονοματοδοσία.
«Η πλήρης έξοδος στις αγορές, αν επιτευχθεί, θα έχει κόστος, το ύψος του οποίου θα εξαρτηθεί από τη στάση του ΔΝΤ (αν δηλαδή θα συμμετάσχει ως τότε στο ελληνικό πρόγραμμα ή αν θα αποχωρήσει χωρίς θόρυβο) και των ευρωπαϊκών θεσμών (μέσω κυρίως της ελάφρυνσης στην εξυπηρέτηση του χρέους)».
Ματωμένα πλεονάσματα… ανέφικτα
Για τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί έως το 2060, τα χαρακτηρίζει ανέφικτα. «Βέβαια», σχολιάζει, «μπορεί να διευρυνθεί ο λεγόμενος “δημοσιονομικός χώρος”, ουσιαστικά δηλαδή να χαλαρώσει η περιοριστική πολιτική προσαρμογής, αν αναθεωρηθούν οι δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά αυτό δεν είναι διόλου βέβαιο».
«Δεν συνιστούμε εμμονή στον στόχο της υπέρβασης των προβλεπόμενων από τις συμφωνίες με τους θεσμούς πρωτογενών πλεονασμάτων. Θεωρούμε ότι συνολικά “πνίγουν” την ανάπτυξη καθώς στηρίζονται κυρίως σε φόρους. Αν πάλι θεωρηθούν οι υπερβάσεις αναγκαίες τότε θα πρέπει πραγματικά να εξετασθεί ο τρόπος δικαιότερης αναδιανομής τους, ώστε να ωφεληθούν αυτοί που το έχουν πραγματικά ανάγκη», αναφέρει σε άλλο σημείο της Έκθεσής του, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ποιος «πληρώνει το μάρμαρο» της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του: οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, και σίγουρα όχι το κεφάλαιο που βρίσκεται στο απυρόβλητο και φοροδιαφεύγει.
«Paradise Papers»
Κι όλο αυτό, έρχεται να δέσει με το νέο σκάνδαλο με τα «Paradise Papers», όπου αποκαλύφθηκε πως οι «προύχοντες», μεταξύ των οποίων και 130 Έλληνες, φοροδιαφεύγουν μέσω σε φορολογικών «παραδείσων».
«Παράδεισοι» που έχουν χτιστεί από την πλουτοκρατία* εις βάρος των λαών, των εργαζομένων, «παράδεισοι» που έχουν χτιστεί με τη μείωση εργατικού κόστους και δικαιωμάτων, με εργαζομένους – είλωτες. Καπιταλισμός, λέγεται αυτό…
Για την ιστορία
Στους 130 Έλληνες των… παραδείσων υπάρχουν άτομα που συνδέονται με πολιτικούς, μεγάλος αριθμός εφοπλιστών, αλλά και μεγαλοστέλεχος τράπεζας που μετείχε σε offshore. Ακόμα, εντοπίστηκαν υπεράκτιες εταιρείες που έλαβαν δάνεια από ελληνικές τράπεζες, καθώς και Έλληνες που έχουν απασχολήσει τις Αρχές για φορολογικές και άλλες υποθέσεις.
* «Χαλασοχώρηδες» | Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: «…«…Ἡ πλουτοκρατία ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ μόνιμος ἄρχων τοῦ κόσμου, ὁ διαρκὴς ἀντίχριστος. Αὕτη γεννᾷ τὴν ἀδικίαν, αὕτη τρέφει τὴν κακουργίαν, αὕτη φθείρει σώματα καὶ ψυχάς. Αὕτη παράγει τὴν κοινωνικὴν σηπεδόνα. Αὕτη καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγεῖς…».