Οι δείκτες λένε ότι μέσα στο 2017 θα πουληθούν 40 εκατομμύρια κομμάτια με πωλήσεις να φτάνουν το ένα δις δολάρια.
Όσο να θες να το προσπεράσεις δε γίνεται. Να βλέπεις τη συλλογή από παλιά βινύλια σε περίοπτη θέση στο δωμάτιό τους, ενώ πικ απ (και είναι σίγουρο αυτό) δεν υπάρχει μέσα στο σπίτι. Η digital γενιά όμως, που έχει γεννηθεί με το πληκτρολόγιο στο χέρι και όλη τη μουσική στα πόδια της, έχει τον δικό της τρόπο να βρίσκει τις αγάπες της (και η συλλογή βινυλίων -και είναι σίγουρο αυτό- θα φέρει και πικ απ). Πώς λέμε μας ήρθε από κει που δεν το περιμένουμε; Kάπως έτσι…
Στον απόηχο ενός ακόμη Vinyl is Back (που όπως μάθαμε τιμήθηκε ιδιαίτερα από τον γυναικείο νεαρόκοσμο φέτος) και το πρώτο βινύλιο της σειράς Vinyl is Back Live Sessions να κυκλοφορεί σε 500 αντίτυπα (ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας που έδωσαν τα Υπόγεια Ρεύματα στο Μουσείο Αυτοκινήτου στην περσινή διοργάνωση). Μια καλή χρονιά και φέτος εδώ και αλλού γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε τάσεις στο πιο υπολογίσιμο για τη μουσική βιομηχανία - σε παγκόσμιο επίπεδο- έσοδο από τις πωλήσεις δίσκων βινυλίου.
Οι δείκτες λένε ότι μέσα στο 2017 θα πουληθούν 40 εκατομμύρια κομμάτια με πωλήσεις να φτάνουν το ένα δις δολάρια, αριθμός που έχει να σημειωθεί από τα ρεκόρ της μουσικής βιομηχανίας στα 80ς. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι αυτή την τόσο δυνατή –και πλέον εγκατεστημένη τάση- τα τελευταία 7 χρόνια.
Ο Gennaro Castaldo από τη Βρετανική Μουσική Βιομηχανία, προσπαθώντας να αναλύσει το φαινόμενο, το οποίο ισχυροποιείται και από την προσήλωση μιας νεώτερης γενιάς –της γενιάς του streaming και του downloading- λέει ότι σίγουρα έχει να κάνει με τη δυνατή επιρροή της indie rock σκηνής, με γκρουπ παγκόσμιας εμβέλειας, όπως οι Arctic Monkeys στην Βρετανία ή οι Strokes και οι White Stripes στην Αμερική. Πριν μια μόλις δεκαετία μιλάγαμε για ένα περιορισμένο κύκλωμα μουσικόφιλων που έδιναν καύσιμο σε μόλις 205.000 δίσκους (στην Βρετανία), ενώ σήμερα η πρόβλεψη θέλει τον εν λόγω αριθμό επί είκοσι και αν υπολογίσουμε τα έσοδα, θα είναι πολύ μεγαλύτερος. Η νίκη της ανεξάρτητης πλευράς, μικρών εταιρειών, αλλά και μικρών καταστημάτων που πήγαν κόντρα στο ρεύμα της μουσικής βιομηχανίας και καθιέρωσαν θεσμούς που υποστηρίχθηκαν και από τους ίδιους τους καλλιτέχνες - όπως το Record Store Day-δυνάμωσαν το ρεύμα της επιστροφής. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μπει στο… τραίνο και η πολύ νέα γενιά που σχεδόν δεν είχε πιάσει στο χέρι της cd. Γι αυτό και το ίδιο το προϊόν, ο τρόπος που «πακετάρεται» και διατίθεται (όλο το marketing που το διέπει) προσαρμόζεται και στην «γλώσσα» αυτής της πολύ νέας γενιάς. Αν κάποτε το βινύλιο απευθυνόταν στο πιο απαιτητικό, «εκπαιδευμένο» αυτί, το καύσιμο της τωρινής του ύπαρξης είναι η “premium” πλευρά του- ένα όμορφο «σπέσιαλ» προϊόν, που για να δικαιολογήσει την τιμή του οφείλει να συνοδεύεται από προσεγμένο εξώφυλλο, να περιέχει μπόλικο υλικό (μπορεί και δύο βινυλίων μαζί) sticker αλλά και τον download code- για να μπoρείς να βρεις τον δρόμο σου και στο διαδίκτυο.
Εδώ στα μέρη μας (που όλα παίρνουν τον χρόνο τους να φτάσουν) η ανεξαρτητη δισκογραφία έκανε το θαύμα της σιγά σιγά και εταιρείες, όπως η Ιnner Ear (εξειδικεύεται σε νέο αγγλόφωνο δικό μας υλικό που φτάνει έως και την Κίνα) η B-OtherSide records (που ψαχουλεύει στο παρελθόν και φέρνει στο φως σπάνιες η ανέκδοτες στιγμές του), έδωσαν σημασία στις έξοθεν τάσεις και επένδυσαν στην παραγωγή βινυλίου. Θεσμοί όπως το Vinyl is Back κερδίζουν την προσοχή ενός ευρύτερου κοινού και οργανώνονται καλύτερα χρόνο με τον χρόνο, εταιρείες και καταστήματα –μέσα και οι μεγάλες αλυσίδες- δίνουν περίοπτη θέση σε βινύλια και πικάπ, ενώ καλλιτέχνες από όλο το φάσμα (από τον Αγγελάκα έως την Μόνικα) κυκλοφορούν σε συλλεκτικά βινύλια περιορισμένων αντιτύπων. Χαρακτηριστικό είναι ότι και εταιρείες σαν την Minos Emi φέτος πόνταρε σε Γαλάνη (με Ευστάθιο Δράκο) και σε βινυλιακή εκδοχή – αν δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, είναι θέμα ημερών .Και το 11ο Vinyl is Back πετάει (για πρώτη φορά) και για Θεσσαλονίκη (8-10 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο “WE”). Το βινύλιο επέστρεψε ( όπως φαίνεται για τα καλά. Και τα παιδιά μας φαίνεται να είναι οι πρώτοι καταναλωτές της δισκοθήκες που ξεδορτωθήκαμε