ΤΑ 11,5 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΗΣΑΝ
ΠΑΝΩ ΑΠΟ 200 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ
Χθες δημοσιεύσαμε τα αποκαλυπτικά στοιχεία που ήρθαν στο φως για το κόστος της δίδυμης γέφυρας στην Κορίνθου –Πατρών που πληρώθηκε με 80 εκατ. ευρώ, από 10 που ήταν το κόστος, ενώ θα χρειαστούν και νέα επισκευαστικά έργα για να μην καταρρεύσει!
Από τα ίδια αποκαλυπτικά δημοσιεύματα δεν θα μπορούσε να λείπει και το αμαρτωλό έργο Παραδείσια-Τσακώνα το οποίο θεωρείται το ακριβότερο οδικό έργο στον πλανήτη για το οποίο δεν πλήρωσε κανείς όταν το 2003 κατέρρευσε, προφανώς γιατί δεν… έφταιγε κανείς!
Τα στοιχεία που έφεραν στο φως το newmoney.gr και το protothema.gr είναι ανατριχιαστικά! Απίστευτα και όμως αληθινά και ελληνικά, όπως επισημάναμε στο χθεσινό φύλλο της «ΦΩΝΗΣ».
Η εργολαβία της δίδυμης γέφυρας στην Πάτρα, μαζί με την αντίστοιχη στο Παραδείσια- Τσακώνα στην εθνική οδό Τρίπολης-Καλαμάτας έχουν καταγραφεί στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας των κατασκευών, καθώς με ελάχιστη συμβατική δαπάνη, εκτίναξαν το κόστος, αναγκάζοντας το ελληνικό δημόσιο να πληρώσει χρυσάφι για να αποδώσει στην κυκλοφορία και τα δύο έργα.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΑ – ΤΣΑΚΩΝΑ
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίπτωση του Παραδείσια –Τσακώνα μήκους 11,5 χιλιομέτρων, ένα δημόσιο έργο που τεμαχίστηκε σε εργολαβίες και ολοκληρώθηκε την δεκαετία του ’90 με κόστος 5 εκατ. ευρώ που ήταν το συμβατικό αντικείμενο της ΑΤΕΝΕ, με την καπατσοσύνη του εργολάβου και την (αινιγματική) αδράνεια της διοίκησης, κέρδισε πριν λίγα χρόνια στο Εφετείο Τρίπολης 73 εκατ. ευρώ! Το τραγελαφικό είναι ότι όταν εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου το 2003, το επίμαχο έργο είχε καταρρεύσει λόγω κατολίσθησης και χρειάστηκε νέα εργολαβία του δημοσίου που παραδόθηκε το 2012 με κόστος 135 εκατ. ευρώ.
Έτσι, η ΑΤΕΝΕ, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μπορεί να έχει σβηστεί από το χάρτη των κατασκευών εδώ και αρκετά χρόνια όχι όμως και το αφεντικό της, που προ διετίας κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή εκατομμυρίων ευρώ και συνεχίζει να απασχολεί τις κοσμικές στήλες αυτή τη φορά, λόγω των στενών δεσμών με… γαλάζια βουλευτή!
Με ποιο τρόπο όμως επιχειρηματίας κατάφερε να λεηλατήσει τα δημόσια ταμεία και να δημιουργήσει ολόκληρη σχολή στα δημόσια έργα που ανάγκασε την πολιτεία να ξηλώσει το νόμο το 2012; Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές το μυστικό κρύβεται πίσω από την αυτοδίκαιη έγκριση λογαριασμών με τους οποίους πιστοποιούνται οι εργασίες εκτέλεσης ενός έργου και κατ’ επέκταση και η πληρωμή του. Με τις συνήθεις πρακτικές (σ.σ ο νόμος 3669/2008 άλλαξε επί θητείας στο υπουργείο Υποδομών του Μάκη Βορίδη και αφού σε βάρος των έργων είχαν βγει δεκάδες δικαστικές αποφάσεις πληρωμής), μετά την λήξη κάθε μήνα, ο ανάδοχος συντάσσει λογαριασμό από εργασίες που εκτελέστηκαν. Οι λογαριασμοί αυτοί στηρίζονται σε επιμετρήσεις και στα πρωτόκολλα παραλαβής εργασιών και προϋποθέτουν ότι έχει γίνει έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να γίνουν οριστικοί ή να αμφισβητηθούν. Στην περίπτωση όμως του συγκεκριμένου εργολάβου οι διαδικασίες ακολούθησαν διαφορετικό δρόμο.
Ο ιδιοκτήτης της τεχνικής εταιρείας κατάφερε να πληρώνεται με προσωρινές επιμετρήσεις που εμφανίζουν μεγάλα ποσοστά αβεβαιότητας στην εκτέλεση εργασιών και υλικών και δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική εικόνα ενός έργου. Οταν ολοκληρώθηκε η εργολαβία, ο κατασκευαστής υπέβαλε όλα τα πρωτόκολλα εργασιών, στις οποίες περιλαμβάνονταν εργασίες που δεν ήταν εγκεκριμένες στο έργο. Η υπηρεσία όφειλε εντός διαστήματος δύο μηνών να τα ελέγξει και να προβεί σε διορθώσεις. Είτε όμως από παράβλεψη και αμέλεια είτε από εσκεμμένη αδράνεια, το διάστημα αυτό παρήλθε άπρακτο με αποτέλεσμα οι λογαριασμοί αυτοί να θεωρούνται εγκεκριμένοι αυτοδίκαια και κάθε άλλη ενέργεια να θεωρείται εκπρόθεσμη. Με αυτό το νομικό παραθυράκι, ο εργολάβος προσέφυγε στα δικαστήρια και εισέπραξε εκατομμύρια ευρώ, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι για την Παράκαμψη της Πάτρας διεκδικεί επιπλέον 50 εκατ. ευρώ!!!