Ο Στήβεν Μόρισεϊ των Smiths, δεν ήταν ένας συνηθισμένος καλλιτέχνης που μίλαγε μόνο για τη μουσική και πρόσεχε την εικόνα του ώστε να είναι αποδεκτός απ΄όλους. Ήταν και παραμένει ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, με υψηλό δείκτη ευφυίας, που μέσα από τη μουσική σχολιάζει όσα τον απασχολούν. Με το τραγούδι του «The Queen is Dead» έδειξε τη στάση του απέναντι στο θεσμό της μοναρχίας. Κατηγορούσε τη βασιλική οικογένεια ότι δεν έκανε τίποτα για το λαό της Αγγλίας που υπέφερε από φτώχεια και ανεργία. Σε συνέντευξή του είχε πει για τα μέλη της βασιλικής οικογένειας ότι «είναι τόσο ανούσια, απρόσωπα, ασυγχώρητα πληκτικά! Για παράδειγμα, η Νταϊάνα ποτέ στη ζωή της δε φάνηκε χρήσιμη σε κάποιο άνθρωπο. Το μόνο που καταφέρνει η βασιλική οικογένεια είναι να φέρνει Αμερικανούς τουρίστες για να τους δουν». Πίστευε ότι δεν ωφελούσαν πουθενά και πως πλέον είχε χαθεί το νόημα της κληρονομικής μοναρχίας. Σε κάποιο σημείο του τραγουδιού έλεγε ότι παρόλο που θα μπορούσε να συζητήσει με τον Κάρολο για σοβαρά θέματα, αυτό δεν είναι δυνατόν επειδή η βασίλισσα Ελισάβετ τον έχει ευνουχίσει! Ο Μόρισεϊ ήταν απογοητευμένος. Όταν του ζήτησαν να συμμετάσχει στο Band Aid, τη φιλανθρωπική εκδήλωση για την Αιθιοπία, αρνήθηκε. Θεωρούσε υποκριτικό να προσφέρει βοήθεια για μία ξένη χώρα, τη στιγμή που ο βρετανικός λαός αντιμετώπιζε και αυτός σοβαρά προβλήματα. Για τη στάση του επικρίθηκε σφόδρα και κάποιοι τον χαρακτήρισαν «ρατσιστή». Ο εμπνευστής της συναυλίας ο εμβληματικός Μπομπ Γκέντολφ κρατούσε θετική στάση απέναντι στον Κάρολο, κάτι που ο Μόρισέι δεν το κατάπινε με τίποτα....
«Όποιος θέλει να πεθάνει… ε, ας το κάνει»
Ο Μόρισεϊ παρά την επιτυχία δεν ήταν ευτυχισμένος. Όλα γύρω του του προκαλούσαν θλίψη. «Αν δεν έκανα αυτή τη δουλειά, πιστεύω πως δε θα είχα κανένα λόγο να ζήσω», έλεγε. Δεν θεωρούσε την αυτοκτονία λάθος. Έξι φανατικοί θαυμαστές των Smiths είχαν αυτοκτονήσει, αλλά δεν ένιωθε υπεύθυνος. Η αυτοκτονία για τον Μόρισεϊ αποτελούσε επιλογή και όπως έλεγε: «Αν κάποιος είναι δυστυχισμένος και θέλει να πεθάνει… ε, ας το κάνει». Πίστευε πως υπήρχαν τόσα πολλά προβλήματα στον κόσμο που ήταν λογικό κάποιοι να απελπίζονται και να οδηγούνται στην απόφαση της αυτοκτονίας. Παράλληλα, ισχυριζόταν πως για πολλούς καλλιτέχνες ήταν ο τρόπος για να εκτιμηθεί η δουλειά τους και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του κόσμου.
Ο Μόρισεϊ σε συναυλία το 2016
Αποκάλυψε ότι και ο ίδιος είχε σκεφτεί πολλές φορές να αυτοκτονήσει, αλλά αυτό που τον εμπόδιζε ήταν οι δικοί του άνθρωποι. Στα τραγούδια του υπάρχουν θετικές αναφορές στο θάνατο όπως στο «There Is A Light That Never Goes Out», όπου σε μια στροφή γράφει: And if a double-decker bus Crashes in to us To die by your side Is such a heavenly way to die And if a ten ton truck Kills the both of us To die by your side Well the pleasure, the privilege is mine
Οι σεξουαλικές του προτιμήσεις
Γύρω στο 1986 ένας δημοσιογράφος βρέθηκε για προγραμματισμένη συνέντευξη στο διαμέρισμά του στο Τσέλσι. Εκεί βρήκε τον Μόρισεϊ να χορεύει ντυμένος μπαλαρίνα. Ο τραγουδιστής απείχε από το σεξ. Δεν έγραφε τραγούδια για τις γυναίκες, παρά μόνο για τη μητέρα του, επειδή θεωρούσε το γυναικείο φύλο κάτι τελείως ξένο προς αυτόν. Έλεγε ότι ζούσε τόσα χρόνια «χωρίς να έχει προσέξει το μισό μέρος του πληθυσμού της γης». Στο τραγούδι «Some girls are bigger than others» ήθελε να δείξει την άγνοια του απέναντι στις γυναίκες, τα μυστήρια αυτά πλάσματα. Πάντοτε θεωρούσα τα γεννητικά μου όργανα αποτέλεσμα κάποιου ανούσιου αστείου», σχολίαζε. Προφανώς δεν έβρισκε νόημα στη σεξουαλική δραστηριότητα. Τα ισχυρά σεξουαλικά πρότυπα της εποχής είχαν μπει στο στόχαστρό του. Η Μαντόνα βρισκόταν «πιο κοντά στην οργανωμένη πορνεία» παρά στη μουσική. Θεωρούσε τον Boy George και τον Πρινς αδιάφορους, «δεν έλεγαν τίποτα απολύτως», εννοώντας μάλλον το περιεχόμενο των στίχων τους. Οι δηλώσεις του ήταν πάντα ενδιαφέρουσες και για πολλούς προκλητικές. Ειδικά για όσους είχαν συνηθίσει τους τραγουδιστές να μιλάνε για την αγάπη και τέλος…Ο Μορισέι δεν υπήρξε ποτέ ένας από αυτούς....