Συντάκτης: Μενέλαος Γκίβαλος *
Το σύστημα των διαπλεκόμενων-συστημικών συμφερόντων και οι κομματικοί του εκπρόσωποι τελούν σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», συνειδητοποιώντας ότι χάνουν τον κεντρικό πυρήνα της εξουσίας τους.
Πίσω από την ακραία διαμάχη για τη νομιμοποίηση του τηλεοπτικού πεδίου διεξάγεται η πιο σκληρή, η πιο σημαντική ιστορικά για τη μεταπολιτευτική περίοδο ταξική-πολιτική σύγκρουση. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μια ριζική αναδιαμόρφωση των συσχετισμών υπέρ της Πολιτικής, υπέρ των συμφερόντων της κοινωνικής-ταξικής πλειοψηφίας, έχει προκαλέσει αυτή τη λυσσαλέα, την πέραν κάθε ορίου, αντίδραση των συστημικών-διαπλεκόμενων συμφερόντων.
Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η σύγκρουση αυτή δεν εξαντλείται στο πεδίο του πολιτικού συστήματος, δεν συνιστά αντικείμενο ενός συνήθους κομματικού ανταγωνισμού.
Απέναντι στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι δεν αποτελούν παρά «φιγούρες», τυπικές εκφράσεις του «κόμματος της διαπλοκής» και των συστημικών συμφερόντων, το οποίο «κόμμα» κατέχει άτυπα, άρρητα μεν, αλλά ουσιαστικά σημαντική θέση στο πολιτικό σύστημα και μέχρι πρόσφατα στο ίδιο το σύστημα διακυβέρνησης.
Ιδιαίτερα στα χρόνια των μνημονίων έχει συντελεστεί ένας κρίσιμος, ένας θεμελιώδους χαρακτήρα μετασχηματισμός: Η δομή των συστημικών συμφερόντων έχει αναβαθμιστεί σε πολιτικό επίπεδο, έχει μετασχηματισθεί σε ενεργό φορέα του πολιτικού συστήματος, σε ένα άτυπο θεσμικά αλλά ισχυρό πολιτικά κομματικό σχήμα εξουσίας, που διαθέτει πρακτικά ευρύτατη επιρροή στο Κoινοβούλιο αλλά και στις δομές της εκτελεστικής εξουσίας.
Το κόμμα της διαπλοκής έχει αποκτήσει ουσιαστικά ρόλο στις εξελίξεις, διαθέτοντας, κατά τα κριτήρια του J.J. Rousseau, τη βούληση και την ισχύ (τη δύναμη της επιβολής) μέσω των οποίων ασκεί την εξουσία του.
Αυτός ο ισχυρός πόλος εξουσίας εμπεριέχει πλέον ως δορυφορικά-περιφερειακά στοιχεία του τα κόμματα που έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα της διαπλοκής. Η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι δεν διαθέτουν πλέον πολιτική αυτονομία αλλά αποτελούν υποσυστήματα του κεντρικού συστήματος συμφερόντων.
Απορούμε σήμερα γιατί τα κόμματα αυτά όχι μόνον έχουν απολέσει τον αυτόνομο λόγο τους, αλλά και γιατί μετατράπηκαν σε «γραφεία Τύπου» της μιντιακής ολιγαρχίας, σε χειραγωγούμενους μηχανισμούς στυγνών οικονομικών συμφερόντων.
Απαιτούμε, μάλιστα, αφελώς, από αυτά να διατυπώσουν προγραμματικές θέσεις, να υποδείξουν συγκεκριμένες λύσεις…
Δεν πρόκειται φυσικά ούτε για λανθασμένες επιλογές των ηγεσιών τους, ούτε για ένα σοβαρό πολιτικό έλλειμμα της στρατηγικής τους…
Αντίθετα, πρόκειται για μια αυθεντική, για μια απολύτως γνήσια απεικόνιση της πολιτικής υποβάθμισής τους, της ιστορικής -και μη αντιστρεπτής- ενσωμάτωσής τους στο «πυρηνικό» δίπολο που συγκροτούν ο νεοφιλελευθερισμός και η εξουσία των συστημικών συμφερόντων.
Στη μείζονα, στην ιστορικής σημασίας πολιτική-ταξική σύγκρουση που εξελίσσεται την περίοδο αυτή, το «κόμμα της διαπλοκής» με το σύνθημα «όλα επιτρέπονται» έχει εγκαταλείψει τα προσχήματα και έχει υιοθετήσει, σε πολλές περιπτώσεις, ακραίες πρακτικές και συμπεριφορές.
Η χυδαιότητα, η συστηματική ψευδολογία, η κατασκευή ειδήσεων και γεγονότων, η στοχοποίηση προσώπων –με την προσδοκία ότι μέσω της ατομικής τους απαξίωσης και αποδόμησης θα ακυρωθεί και θα εκπέσει ο νόμος για την αδειοδότηση των καναλιών– όλα αυτά αποτελούν καθημερινή πρακτική τόσο της μιντιακής ολιγαρχίας όσο και των κομματικών εκπροσώπων της.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στόχους της επίθεσης αυτής αποτέλεσαν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που προειδοποιήθηκαν από το μιντιακό-διαπλεκόμενο καθεστώς, μέσω απειλών και «παραινέσεων», να μην τολμήσουν να θίξουν την υπόσταση και την ισχύ του…
Οι μηνύσεις εναντίον τους έπονται…
Ο «σκληρός πυρήνας» του «κόμματος της διαπλοκής» και των συστημικών συμφερόντων εμφανίζεται στο προσκήνιο σε όλες τις περιπτώσεις των ακραίων εντάσεων και συγκρούσεων, όπως στην περίπτωση του ΝΑΙ του δημοψηφίσματος…
Ακόμη και η ηγεσία του ΣΕΒ ένιωσε την ανάγκη να συμπαρασταθεί στους αναξιοπαθούντες μιντιάρχες…
Ομως η ακραία σύγκρουση εξελίσσεται μπροστά στα μάτια ενός ολόκληρου λαού…Τα συστημικά συμφέροντα και οι κομματικοί τους εκπρόσωποι και εντολοδόχοι βρίσκονται «ενώπιοι ενωπίοις»…
Ο νόμος για τις άδειες αποτέλεσε απλώς τον πυροκροτητή που ενεργοποίησε τη διαδικασία αυτο-απαξίωσης, πλήρους ηθικής, πολιτικής και ιδεολογικής απογύμνωσης του καθεστώτος της διαπλοκής.
Είναι μια από τις λίγες εκείνες περιπτώσεις όπου ο «ολικός πόλεμος» που εξαπέλυσε η διαπλοκή εξελίσσεται σε δική της ολική ήττα.
* Αν. καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών