Είναι ομολογουμένως μια παγκόσμια πρωτοτυπία αυτό που εφαρμόζουν οι Γερμανοί στην περίπτωση των «επανορθώσεων» που οφείλουν στην Ελλάδα για την καταστροφή που προκάλεσαν στη χώρα μας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεν θέλω να αναλύσω το όλο ζήτημα ούτε νομικά, αυτό άλλωστε είναι έργο ειδικών που το γνωρίζουν καλύτερα και το έχουν πράξει κατά καιρούς, ούτε ηθικά γιατί δεν χρειάζεται καμία επιπλέον τεκμηρίωση. Οι «θηριωδίες» μιλάνε από μόνες τους στο διηνεκές.
Αυτό όμως που είναι αξιοσημείωτο στα παγκόσμια χρονικά είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί τους Έλληνες στο συγκεκριμένο θέμα, που παίρνει κατά καιρούς διάφορες μορφές και εκφάνσεις ανάλογα με τη συγκυρία - πολιτική, οικονομική και χρονική.
Επί «Ράιχ» ακόμα άρχισαν να καταβάλουν δόσεις επιστροφής του αναγκαστικού κατοχικού δανείου (περίπου 19) μετά σταμάτησαν και δεν υπάρχει θέμα κατ’ αυτούς. Αργότερα έδωσαν 152 εκ. Μάρκα για να αποζημιωθούν όσοι διώχθηκαν για φυλετικούς, θρησκευτικούς ή πολιτικούς λόγους από τα χιτλερικά στρατεύματα (Εβραίοι, Τσιγγάνοι, Κομμουνιστές κ.λπ.) διαχωρίζοντάς τους από τις εκατοντάδες χιλιάδες των υπολοίπων θυμάτων τους και θεωρούν ότι έκλεισε το ζήτημα.
Σε κάθε περίπτωση όταν έμπαινε το θέμα στο τραπέζι (ασχέτως αν η ελληνική πλευρά χειρίστηκε σωστά την υπόθεση ή όχι) απαντούσαν αρνητικά και προσπαθούσαν να το κλείσουν με τις ελάχιστες παραχωρήσεις που ποτέ δεν απάντησαν στο κύριο ζητούμενο που ήταν και παραμένει η αυτοεξαίρεση (όπως πολύ σωστά περιγράφει τη στάση τους ο Μανώλης Γλέζος). Γιατί με βάση τις Διεθνείς Συνθήκες κατέβαλαν επανορθώσεις σε όλους τους άλλους Λαούς και αποφάσισαν να εξαιρεθούν από μόνοι τους της υποχρέωσης έναντι της Ελλάδος. Όσο και να προσπαθούν για να αποδείξουν το αντίθετο με επιχειρήματα του τύπου «τώρα το θυμηθήκατε;», «τι φταίει η σύγχρονη Γερμανία για τα εγκλήματα της προγενέστερης», «το θέμα έχει κλείσει» κ.λπ. Το θέμα όχι μόνο δεν έχει κλείσει αλλά θα τους εκθέτει διαχρονικά και το νιώθουν!
Πέραν όμως τα όσα μπορούμε να καταλογίσουμε στη γερμανική πλευρά ένα είναι σίγουρο: ότι και από την ελληνική δεν έγιναν όσα έπρεπε ή, πιο επιεικώς, όσα έγιναν ή γίνονται δεν είναι αποτελεσματικά.
Αυτό όμως που είναι πολύ «καινοτομικό» στην περίπτωση είναι η πρωτοβουλία για την ίδρυση Ελληνογερμανικού ταμείου που θα ενισχύσει τις μαρτυρικές πόλεις, θα μελετήσει την Ιστορία της κατοχικής περιόδου, θα κάνει συνέδρια κ.λπ. Γιατί όπως και να το κάνεις ένα ταμείο πάντα χρειάζεται αν πρέπει να μελετήσεις ή να «ξαναγράψεις την ιστορία»!
Τα σχέδια βέβαια προσέκρουσαν, σε πρώτη φάση, στις αντιδράσεις πλειοψηφίας των Δημάρχων των μαρτυρικών πόλεων και χωριών στην πρόσφατη συνάντηση του δικτύου των Μαρτυρικών Πόλεων 1/9/2014, όπου καταψηφίστηκε συντριπτικά η ίδρυσή του, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες Ελλήνων και Γερμανών φίλων της ιδέας.
Επειδή ακριβώς σε αυτή τη χρονική συγκυρία ο Λαός υφίσταται σειρά πιέσεων σε όλα τα επίπεδα -και, κυρίως, στο ηθικό- είναι ανάγκη, επιτέλους, να ειπωθούν όλες οι αλήθειες για το θέμα! Κυρίως από ελληνικής πλευράς.
του Σπύρου Θεοχάρη, οικονομολόγου
http://www.protagon.gr/, 20/9/2014