Και κλάάάμα ο Ανάργυρος ρε παιδάκι μουουουου!!!

Η είδηση του τραυματισμού του Κάρυ, σίγουρα στενοχώρησε αφάνταστα, κυρίως, δε, τους οπαδούς της ΠΑΝΑΘΑΣ.

Πρόκειται για ένα υπόδειγμα αθλητή και ανθρώπου, που, τον τελευταίο καιρό βρισκόταν σε μεγάλη φόρμα. Ένας πολύ καλός παίκτης, η παρουσία του οποίου - πέρα από κάθε οπαδικό συναίσθημα - αποτελεί κόσμημα στο ελληνικό αλλά και στο ευρωπαϊκό χώρο του μπάσκετ.

Δυστυχώς, όμως, εκτός από τη στενοχώρια μας για την απουσία του Κάρυ, θα έχουμε και τη γκρίνια του "κόουτς"...Βούτυρο στο ψωμί του η "κλάψα"...Προσέξτε από εδώ και πέρα - και μέχρι την αποθεραπεία του Κάρυ (1 μήνα περίπου για να επανέλθει πλήρως...), σε κάθε του συνέντευξη, σχόλιο, άποψη, πόσες φορές θα επαναλαμβάνει την απώλεια του παίκτη. Όταν, μάλιστα τα πράγματα δε θα πηγαίνουν καλά (ήττα, ήττες ή κακές εμφανίσεις), η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ θα αποτελεί (ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ, δηλαδή...) τη γνωστή - ΠΛΕΟΝ - καραμέλα.

Περαστικά μας.

Καλημέρα σε όλους. Να είμαστε καλά.

Δ.Χ.